ეროვნული მოძრაობის წევრი და `სახალხო პარტიის~ ლიდერი მამუკა გიორგაძე ფიქრობს, რომ ხელისუფლებამ დავით გარეჯი არა მხოლოდ აზერბაიჯანული ხმების სანაცვლოდ დათმო. აქ მნიშვნელოვანი ბიზნეს-ინტერესებია.
_ დღეს თითოეული ჩვენგანი ქუჩაში უნდა ვიდგეთ და ხელისუფლებას პასუხს ვთხოვდეთ დავით გარეჯთან დაკავშირებით. სხვათა შორის, ტექნოკოგიურადაც, თუ ჩავენ მართლა გვინდა სააკაშვილის ხელისუფლებიდან გაშვება, ელემენტარულად, დღესვე რუსთაველზე უნდა ვიდგეთ, თორემ სამ თვეში რა უნდა შეიცვალოს?! ეს არის საინტერესო, _ აცხადებს მამუკა გიორგაძე. მისი თქმით, დღეს რუსთაველზე ათასობით ადამიანი უნდა იდგეს და ხელისუფლებისგან უკან დახევას უნდა მოითხოვდეს.
გთავაზოვთ ინტერვიუს `სახალხო პარტიის~ ლიდერ მამუკა გიორგაძესთან.
_ ბატონო მამუკა, რითი ახნიდით იმას, რაც დავით გარეჯთან მიმართებაში ხდება?
_ დავით გარეჯის გარშემო მიმდინარე პროცესები პრაქტიკულად ასახავს საქართველოს დღევანდელი ხელისუფლების დამოკიდებულებას საკუთარ ქვეყანასთან. უფრო სწორად ასახავს იმას, რომ სააკაშვილს ეს ქვეყანა თავის სამშობლოდ, საკუთარ სახელმწიფოდ არ მიაჩნია. კიდევ ერთხელ გამოვლინდა მისი ანტიქართული, ანტიმართლმადიდებლური, შეიძლება ითქვას, ანტისაკაცობრიო ბუნება, რომელიც ასე უდიერად ეპყრობა არა მარტო ისტორიას, ეკლესიას და ქართველ ხალხს, არამედ ცივილიზებულ საზოგადოებაში დამკვიდრებულ წესებს და მექანიზმებს. ხელისუფლებამ ჩათვალა, რომ თავისი მიზნები კიდევ ერთი ნაბიჯით წასწიოს წინ და უპატაკოს ყველას, ვისაც საქართველოს მიმართ თავისი ინტერესები გააჩნია _ აქ, ვართ და საქართველოს ჩვენზე უკეთეს დამაქცევარს ვერ ნახავთ. ამიტომ მაქსიმალურად მოგვეხმარეთ, რომ ხელისუფლება შევინარჩუნოთ. ეს არის ამ ხელისუფლების სულიერი წინაპრების _ ბოლშევიკების მიერ დაწყებული საქმე და სააკაშვილის გუნდიც ამ საქმის ღირსეული გამგრძელებელია. ამ გადაწყვეტილებით კიდევ ერთხელ წარმოაჩინეს თავისი თავი. მაგრამ აქ კიდევ დამატებითი პრობლემაა:  წარმოჩინდა ქართული პოლიტიკური სპექტრის და საზოგადოების რეალური მდგომარეობა: ხელისუფლებას ოდნავ მაინც რომ ჰქონდეს იმის შიში, რომ ქართული საზოგადოება ქმედუნარიანია და პოლიტიკური ჯგუფები რეალურ ძალას წარმოადგენს, ამ ნაბიჯს ვერ გადადგამდნენ.
_ ანუ ხელისუფლება სუსტად მიიჩნევს ოპოზიციას და საზოგადოებას და გარეჯის გამო სერიოზულ პროტესტს არ ელის?
_ სამწუხაროდ, არ ელოდება. იმიტომ, რომ ძირითადი პოლიტიკური ჯგუფები, პრაქტიკულად ხელისუფლებისთვის ბრძოლაში არიან ჩართული და მსგავს საკითხებზე ქმედით დონეზე არ რეაგირებენ, თორემ ვერბალურად პროტესტს გამოხატავენ. არ ხდება ხელისუფლებაზე ზეწოლა, მისი იძულება, რომ გადადგას ქართული სახელმწიფოსათვის საჭირო ნაბიჯები. ქართული ოპოზიციური სპექტრი კონკრეტული პრობლემის მოგვარებას შემდგომ ეტაპზე ფიქრობს _ ხელისუფლებაში რომ მოვალ, მერე მივხედავო. შე კაი დედმამიშვილო, ასეთ მნიშვნელოვან საკითხზე ყურადღებას დღეს არ ამახვილებ და რომ მოხვალ ხელისუფლებაში, რატომ უნდა დაგიჯერო რომ ამას გააკეთებ?! თავის თავს რომ შიფრავენ, ამაზეც არ ფიქრობენ. ამიტომაც ბედავს სააკაშვილი ამდენს. კიდევ ერთხელ გამოჩნდა ასეთი პოლიტიკური ვითარება საქართველოში, რომ განსაზღვრულ პოლიტიკურ კურსს, არ ცდება ხელისუფლების თუ ოპოზიციის მოქმედებები. ამ კალაპოტში ყველა ერთნაირად იქცევა მიხედავად იმისა, რომ ერთმანეთს პიროვნულად შეიძლება ვერ იტანენ. თორემ, როგორ შეიძლება დღევანდელ პირობებში იგივე ოსმალიზაციის თემა და იგივე აჭარაში აზიზიეს მეჩეთი; როგორ შეიძლება, რომ მამისონის თემა და ხელოვნური იმიგრაციის ხელშეწყობა, რომელიც მიმდინარეობს საქართველოში, არაქართველების ჩამოსასახლებლად ხელოვნური სტიმულირება _ ამ საკითხებს ჩვენ ყურადღებას არ ვაქცევდეთ. დღეს რუსთაველზე ათასობით ადამიანი უნდა იდგეს და ხელისუფლებისგან უკან დახევას უნდა მოითხოვდეს. სამწუხაროდ, მსგავსი რამ არ ხდება. კიდევ ერთხელ სწორედ ეს აძლევს საშუალებას სააკაშვილის რეჟიმს, რომ მსგავსი გადაწყვეტილების რეალიზება გააკეთოს. და დღეს მიმდინარეობს საუბრები იმასთან დაკავშირებით, რომ ხმას არავინ ამოიღებს იმიტომ, რომ 200 000 აზერბაიჯანელი მოქალაქის ხმა არ დაკარგოს და ა.შ. ამ პასიურობით კი შეიძლება ქართველი ამომრჩევლების ხმა დაკარგონ. აქედან გამომდინარე ქართველებმა დასკვნა უნდა გავაკეთოთ: საქართველოში ყველას ხმებია დაცული, ყველას ინტერესებია გარანტირებული, გარდა ქართველების ინტერესებისა. ამიტომ უნდა გამოვფხიზლდეთ და ქმედითი ნაბიჯები გადავდგათ. როცა ეროვნული პარტიები და ეროვნული პოლიტიკური ძალები მძლავრად იყო წარმოდგენილი ქართულ პოლიტიკაში, კომუნისტებიც კი ვერ ბედავდნენ მსგავსი გადაწყვეტილებების განხორციელებას. საბჭოთა კავშირმა დაიხია უკან გარეჯის თემასთან დაკავშირებით იმიტომ, რომ ქართული საზოგადოება იყო მაშინ შეკავშირებული დავით გარეჯის თემასთან დაკავშირებით. ხოლო დღეს მათ იციან, რომ ქართული საზოგადოება არის დაძაბუნებული და ამიტომ ბედავენ მსგავსი გადაწყვეტილებების განხორციელებას. თანაც ამას ცინიკურად აცხადებენ. მთელი უბედურება ესაა. გვეუბნებიან, რომ მოლაპარაკებები მიმდინარეობს, მაგრამ ეს საკითხი უკვე გარკვეულია. თან დაგვცინიან: დავეთანხმოთ ჩვენ ამ გადაწყვეტილებას და გავაგრძელოთ მოლაპარაკებები. ამაზე თუ დავეთანხმეთ, მოლაპარაკებები რაღაზე გავაგრძელოთ. დანარჩენი არის ბელეტრისტიკა; უბრალოდ მოსახლეობის თვალის ასახვევად გაკეტებული _ 1921 წლის ხელშეკრულება, 1929 წლის თუ 1994 წლის ხელშეკრულებები. ეს სერიოზული განხილვისთვის საინტერესოც კი არ არის.
_ თქვენი აზრით, რატომ არ არის გარეჯის საკითხზე დღეს სათანადო პროტესტი საზოგადოების მხრიდან გამოხატული?
_ ეროვნული მოძრაობის დროს ყველა პრობლემა საკამოდ გულთან იყო მიტანილი და არ არსებობდა პრობლემა იმასთან დაკავშირებით, რომ ჯერ კომუნისტები გავაგდოთ და მერე მივხედოთ გარეჯს. რაც ფუჭდება დღეს, უნდა მივხედით დღეს. ხვალ უკვე გვიან იქნება. სწორედ ამიტომაც იყო ეროვნული მოძრაობა წარმატებული. მაშინ ხალხს სტკიოდა საქართველო, უყვარდა და საქართველოსთვის თავგანწირვა შეეძლო. დღეს სამწუხაოდ, პოლიტიკური ბრძოლა მხოლოდდამხოლოდ ხელისუფლებისთვის ბრძოლაში გადაიზარდა. აქედან გამომდინარე, აქტური პროტესტიც აღარ არის. ხელისუფლება არჩევნების წინ ასეთ არაპოპილარული ნაბიჯების გადადგმას როგორ გაბედავდა, ხალხის პროტესტის შიში რომ ჰქონდეს?!
_ ფიქრობთ, რომ სააკაშვილმა აზერბაუჯანული ხმების სანაცვლოდ დათმო დავით გარეჯის ტერიტორია?
_ არა მარტო ხმების სანაცვლოდ, ფულის სანაცვლოდ, გარკვეულწილად ბიზნეს-ინტერესების სანაცვლოდ და ა.შ. ჩვენ ამ ეტაპზე აზერბაიჯანულ მხარესთან პრეტენზია არც უნდა გვქონდეს იმიტომ, რომ საკუთარი ხელისუფლებისთვის ვერ მოგვივილია. ჩვენმა ხელისუფლებამ მისცა თანხმობა, რომ აზერბაიჯანელი მესაზღვრეები გადმოსულიყვნენ აქეთ. ჯერ ჩვენ ხელისუფლებასთან უნდა გავარკვიოთ საქმე და შესაბამისად, აზერბაიჯანის ხელისუფლებას უნდა დავანახოთ, რომ ჩვენ შეგვწევს იმის უნარი, რომ საქართველოს ვუპატრონოდ და ელემენტარულად აზერბაიჯანის მხარე დაფიქრდეს, უღის თუ არა ეს ერთჯერადი ფინანასური გარიგებები და მსგავსი გადაწყვეტილებები, მომავალში ქართველ ხალხთან მეგობრულ და ახლო ურთიერთობად.
_ თქვენი აზრით, ივანიშვილის ერთი განცხადება _ არა ქუჩის აქციებს, იმის მიზეზი, რომ დავით გაჯეჯის გამო საპროტესტო აქცია არ დიანიშნა?
_ რა შუაშია ივანიშვილი? ერთ ადამიანს არ უნდა აკიდო პასუხისმგებლობა. დანარჩენები როგორ ვიქცევით და რას ვაკეთებთ? ამაზეა საუბარი. რატომღაც პოლიტიკურმა სპექტრმა ჩათვალა, რომ გარანტირებულია მათი მდგომარეობა დღეს ქართულ პოლიტიკურ სივრცეში და მშვიდად აგრძელებენ ცხოვრებას. დღეს სიმშვიდის დრო არ არის. დღეს ძალიან აქტიურად უნდა გამოვთქვათ პროტესტი და ყველა უნდა დავირაზმოთ გარეჯის პრობლემის მოსაგვარებლად. ამ საკითხში აისახება ჩვენი სულიერი და პოლიტიკური მდგომარეობაც და ღირსებაც.
_ ნინო კალანდაძემ საკუთარი პოზიციიდან გამომდინარე ჩათვალა, რომ დავით გარეჯის ტერიტორია აზერბაიჯანული მხარის კუთვნილებაა და აქ სადაო არაფერია?
_ იმიტომ ჩათვალა, რომ გარიგება უკვე შემდგარია. შესაბამისად, მოგვცეს ინფორმაცია, თავს ტყუილად ნუ იკლავთ ამისთვსის. ეს არის ცინიზმი და ამ ხელისუფლების მხრიდან შეურაცხმყოფელი დამოკიდებულება. უკვე მიღებულ გადაწყვეტილებას გვაცნობენ და თან გეუბნებიან, ამას შეეგუეთო. ისევე როგორც შევეგუეთ აზიზიეს მეჩეთის თემას და სხვა საკითხებს.
_ რატომ წამოსწია ხელისუფლებამ არჩენების წინ ასეთი მწვავე პრობლემა?
_ პირველი და მთავარი: საქართველოს ბედი წყდება საქართველოს ფარგლებს გარეთ და სააკაშვილის ხელისუფლება თვლის, რომ მთავარია ქვეყნის გარედან იყოს მხარდაჭერა და ქართველს ხალხს რასაც უნდა, იმას უზამს. შესაბამისად, ის გარე სამყაროს უმტკიცებს, რომ მასზე უკეთესად საქართველოს ვერავინ დაანგრევს. აქედან გამომდინარე მრავალი მოიძებნება, ვისაც სურს საქართველოს დანგრევა და სააკაშვილის რეჟიმის მხარდაჭერა. ეს ერთი მიმართულება; და მეორე: როგორც ჩანს, სააკაშვილს აქვს გარკვეული გარანტია, რომ ამ პროცესებს არ მოყვება არანაირი რეაგირება. ელემენტარულად, მრავალ პოლიტიკურ სუბიქტთან `სახალხო პარტიას~ ჰქონდა მოლაპარაკება, რომ იგივე აზიზიეს მეჩეთის თემასთან დაკავშირებით, მძლავრი საპროტესტო მანიფესტაცია თბილისში გამართულიყო. სამწუხაროდ, ვერ მოვაღწიეთ იმას, რომ მძლავრი აქცია გაგვემართა თბილისში. სამწუხაროდ, `სახალხო პარტიის~ ძალები დამოუკიდებლად დღეს იმ კონდიციაში არ არის, რომ დამოუკიდებლად შევძლოთ ამ პრობლემის მოგვარება. როცა საკმარისი რესურსი გვქონდა, დამოუკიდებლად ვაგვარებდით მსგავს პრობლემებს. ვისაც მიაჩნია, რომ ის ძლიერი პოლიტიკური სუბიექტი და ამ ხელისუფლების რეალური ალტერნატივაა, მათი მხრიდან პასიურობა პრაქტიკულად არის მინიშნება იქეთკენ, რომ ისინი დიდად არ განსხვავდებიან დღევანდელი ხელისუფლებისაგან. თუ შეგიძლია სააკაშვილს დღეს ხელი ააღებინო გარეჯის გასხვისებაზე და ამას არ აკეთებ, მაშინ რატომ ხარ სააკაშვილზე უკეთესი? ან რა დროს არჩევნების თემატიკაა? ანდა, ბატონო, დაიცავი საქართველოს ინტერესი და არჩევნებზე ისედაც დაგიჭერთ მხარს. რადგან მხოლოდ არჩევნებზე ხდება აპელირება და არჩევნების დროს ხელისუფლების შეცვლის მხარდაჭერაზე, ვიმეორებ, ეს აშკარად ნიშნავს, რომ დიდი განსხავავება ხელისუფლებასა და ოპოზიციის ფართო სპექტრს შორის არ არის.
_ დაბოლოს, არ ფიქრობთ, რომ ეს ხელისუფლების მხრიდან სერიოზული გამოწვევაა? არაერთხელ ითქვა, რომ სააკაშვილს პოლიტიკური პროცესის ქუჩაში გადატანა აწყობს.
_ ჰოდა, მივიღოთ ეს გამოწვევა. თუ მსგავს საკითხზე გამოწვევას გვიკეთებს, ჩვენ უნდა მივიღოთ ეს გამოწვევა. უნდა მივიღოთ პირველ რიგში, იქედან გამომდინარე, რომ ჩვენ მართლები ვართ; მეორე _ ჩვენ ჩვენსას ვიცავთ. როგორც ჩვენ სულიერ აკვანს, ისე ქართველთა სისხლით გაპოხილ მიწას. როდესაც ასეთი უპირატესობა გვაქვს, ბუნებრივია, ეს გამოწვევა უნდა მივიღოთ. ჩვენ ეს თემატიკა აუცილებლად უნდა გამოვიყენოთ და რეალურ ქმედებებში გადავიტანოთ, რეალური ზეწოლის მექანიზმის ამუშავებაზე.

შორენა კოწოწაშვილი