18.06.2020 „ყველამ ერთად და თითოეულმა ცალ-ცალკე“ ავტორი: მამუკა გიორგაძე, პოლიტიკოსი. საქართველოს უწყვეტი სახელმწიფოებრიობის მრავალათასწლოვანი ისტორიის განმავლობაში ჰქონია დიდებისა და დაცემის, „ოქროს ხანისა“ და დაქუცმაცების, სხვაზე სუვერენობისა და სხვისი ვასალობის პერიოდები. თუმცა ისტორიის ყველა ეტაპზე ის, ერთიანად თუ მისი შემადგენელი ნაწილები ცალ-ცალკე, ყოველთვის საერთაშორისო ურთიერთობების სუბიექტად და ქართულ სახელმწიფოდ რჩებოდა. მისი შიდა მოწყობა, თვითმმართველობა და ყოფა-ცხოვრების [...]
Archive for the ‘წმ.ილია მართალი’ Category
პედაგოგიკის საფუძვლები – წმ. ილია მართლის მიხედვით
დღვევანდელ დღეს, როცა ადამიანებს ჩვენს აზრებსა და შეგრძნებებში დაკარგული გვაქვს სულიერ სამყაროსთან კავშირი, ჩვენთვის რთულ ამოცანას წარმოადგენს ჩავწვდეთ თუ რა არის ადამიანის არსება, რა დანიშნულება აქვს ამ არსებას დაბადებიდან გარდაცვალებამდე და რა ელის მას გარდაცვალების შემდეგ. საუკუნეების მანძილზე მიმდინარეობს მისწრაფება გაიბას ძაფები, აღდგეს კავშირი ღმერთთან და ამ გზით შესაძლებელი გახდეს დედამიწაზე სწორი ურთიერთობა. სწორედ ჯანმრთელი [...]
“აღდექით ძილისაგან, მიდის ბნელი და მოვალს ნათელი” – გაზ.’ივერია‘ 1887წ. 5აპრილი
გაზ.’ივერია‘ 1887წ. 5აპრილი. დაიბეჭდა მეთაურ წერილად, უსათაუროდ და ხელმოუწერლად . სათაური “საპარიარქოს უწყებანის” რედაქციისა # 10 4-11.04.2007 IX ტომი ოც ტომად ქრისტე აღდგა! აღდგა მაცხოვარი კაცობროიბისა! მთელი ქვეყნის ქრისტიანობა გალობს დიდებულ საგალობელს ქრისტეს აღდგომისა, დიდი და პატარა ღაღადებს: “ქრისტე აღდგა მკვდრეთით, სიკვდილითა სიკვდილისა დამთრგუნველი და საფლავების [...]
“აღდექით ძილისაგან, მიდის ბნელი და მოვალს ნათელი”
წმიდა ილია მართალი(ჭავჭავაძე) სათაური “საპარიარქოს უწყებანის” რედაქციისა # 10 4-11.04.2007 IX ტომი ოც ტომად ქრისტე აღდგა! აღდგა მაცხოვარი კაცობროიბისა! მთელი ქვეყნის ქრისტიანობა გალობს დიდებულ საგალობელს ქრისტეს აღდგომისა, დიდი და პატარა ღაღადებს: “ქრისტე აღდგა მკვდრეთით, სიკვდილითა სიკვდილისა დამთრგუნველი და საფლავების შინათა ცხოვრების მიმნიჭებელი. ქრისტიანობამ იცის, რისთვის აქებს და ადიდებს ამ დღეს: მკვდრეთით აღდგა ქრისტე და აღადგინა [...]
ილია ჭავჭავაძე: ზოგიერთი რამ
I რაკი ჩვენს ღარიბს ლიტერატურაზედ და ეხლანდელს მწერლობაზედ დაიწყებ სადმე ლაპარაკსა, მაშინვე რაღაც მოდუნებულის პირის მთქნარებითა და, თითქო რაღაც სიმზაკვრით სავსეს სიხარულითა, მოგახლიან ხოლმე: ეხლანდელს მწერლებს ენა არ უვარგათო. მეც, ცოტად თუ ბევრად, ამაზედ თანახმა ვარ, მაგრამ ერთი ეს მინდა ვიკითხო: გვაქვს კი ენა, რომ ვიწუნებთ კიდეც?.. ვიცი, ამ ჩემს, პირველ შეხედვით უსაფუძვლო, კითხვაზედ მე [...]