კიდევ ერთხელ მიწის საკითხზე ღია წერილი საქართველოს  პრემიერ მინისტრს, გიორგი კვირიკაშვილს საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარეს, ირაკლი კობახიძეს ბატონებო,  2017 წლის 21 ოქტომბერს ჩატარებული არჩევნების ოფიციალური მონაცემებით თქვენმა პოლიტიკურმა გუნდმა მოიპოვა საქართველოს (კონტროლირებად ტერიტორიაზე)  ადგილობრივი თვითმმართველობის სრული ძალაუფლება. გილოცავთ ამ გამარჯვებას! გამარჯვების ბუნებრივ დადებით ემოციური ფონზე, იმ იმედით, რომ ეს მდგომარეობა კეთილად აისახება შემდგომ პოლიტიკურ გადაწყვეტილებებზე, კიდევ [...]

ეგრეთ წოდებული „ციანიდის საქმისადმი“ მედიის ინტერესი არ ნელდება და თუმცა სასამართლო პროცესი თითქოს დახურულია, ინფორმაცია მაინც გამოდის და უფრო გააფთრდა კიდეც დაპირისპირება საქართველოს ეკლესიისადმი, იმდენადაც კი, რომ ერთ-ერთი პარტია, თვით ადგილობრივი თვითმმართველობის წინასაარჩევნო კამპანიისასაც კი, მთავარ მიზნად ეკლესიის სახელმწიფოსგან ჩამოშორებას ასახელებს (რადგან, მათი მტკიცებით, თურმე, სწორედ ეს აფერხებს საქართველოს დემოკრატიულ წინსვლას). ამის პარალელურად, კვლავ აქტუალურია [...]

ჩვენს რეგიონსა და, ზოგადად, მსოფლიოში შექმნილ რთულ, შეიძლება ითქვას, დაძაბულ და ფეთქებადსაშიშ ვითარებაში საქართველოსთან მიმართებაში მრავალი პოლიტიკური მოთამაშის ინტერესი პროეცირდება. ბევრ მათგანს არ აწყობს მოედანზე არსებობდეს ძლიერი სუბიექტი, რომელიც საქართველოს სახელმწიფო ინტერესებს გამოხატავს და წყვეტს მის წინაშე მდგარ ისტორიულმასშტაბიან ამოცანებსა თუ პასუხობს მიმდინარე გამოწვევებს. გამოცდილებით ვიცით, რომ ძნელბედობის ჟამს, როდესაც პოლიტიკური  და საზოგადოებრივი ძალები ვერ [...]

„ქართული ოცნების“ მიერ ინიცირებული კონსტიტუციის  ახალი  რედაქციის მიღება საქართველოს სახელმწიფოსთვის ბოლო წლების  რიგით მეოთხე საკონსტიტუციო პროცესია. რამდენი ხელისუფლებაც  გვყავდა ზუსტად იმდენი.  ყოველი ხელისუფლება (გამსახურდია, შევარდნაძე, სააკაშვილი, ივანიშვილი) საკუთარი პოლიტიკური გემოვნებისა და კონიუქტურული აუცილებლობის მიხედვით ცვლიდა და „ირგებდა“ ქვეყნის მთავარ დოკუმენტს. ნიშანდობლივია, რომ ყოველი კონსტიტუციის ტექსტზე მომუშავე „პროფესიონალ  კონსტიტუციონალისტთა“ ძირითადი ნაწილიც  უცვლელია. აღსანიშნავია, რომ კონსტიტუციის „განხილვაც“ [...]

საქართველო, როგორც დედამიწის ნაწილი, ეკუთვნის ქართველ ერს (ხალხი), როგორც კაცობრიობის ნაწილს. ქართველი ერის უფლებაა, ეს ტერიტორია (მიწა) გამოიყენოს თავისი საზოგადოების მშენებლობისათვის, თავისი ფიზიკური, მენტალური, სულიერი შესაძლებლობების, მიდრეკილებების, ტრადიციებისა და გემოვნების მიხედვით, ანუ ეძებოს საკუთარი გზები კაცობრიობის საერთო მარადიული მიზნებისა და იდეალების რეალიზაციისათვის. მიწის საკითხში ქართველი ერი ისტორიულად თვითგამორკვეულია, ვინაიდან ქართველმა ოდითგანვე იცოდა, რომ: 1. მიწა, ე.ი. [...]