მრავალწლიანი პრაქტიკა გვიჩვენებს, რომ როდესაც საქართველოს ეკლესია თავისი ბუნებრივი ფუნქციის განხორციელების მიზნით დააპირებს მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილების მიღებას ან ქვეყნის საჭირბოროტო საკითხის შესახებ განცხადების გაკეთებას შეეცდება, ამა თუ იმ თითიდან გამოწოვილი საბაბით, აბსურდული თემებითა თუ ხელოვნურად შექმნილი აჟიოტაჟებით, ბინძური მეთოდებითა და ბოლშევიკური გზნებარებით, მის წინააღმდეგ ხორციელდება აგრესიული შეტევა.

სახელმწიფოში სერიოზული პოლიტიკური კრიზისის დროს მთავარი პოლიტიკური აქტორი მიდის, ეს ან დიდი უპასუხისმგებლობაა ან ვიღაცას ემალება. დამატებით ეჭვებს აჩენს საკუთარი ქონებით მანიპულაცია. ქვეყნის ერთგულებისა და პასუხისმგებლობის ყველაზე დაბალი ხარისხის მქონე მოქალაქე თუ მართლა რეალურად დააპირებდა პოლიტიკიდან წასვლას, მაშინ მას მკაფიო განმარტება უნდა გაეკეთებინა იმის შესახებ რა მოსდის: – მასზე აწყობილ ვერტიკალს – ფინანსური ნაკადებს და [...]

საარჩევნო სუბიექტი „სახალხო პარტია“ წარმოადგენს ორი პოლიტიკური ორგანიზაციის – სახალხო პარტიის და საქართველოს სახალხო ფრონტის საარჩევნო გაერთიანებას პარლამენტის წევრობის კანდიდატთა ერთიანი სიით. „სახალხო პარტია“ პარლამენტში ნიშნავს პარლამენტში ეროვნული ანუ ეროვნული სამართლიანი თავდამკვიდრების ამოცანით მოტივირებული სახელმწიფო პოლიტიკის დაბრუნებას!

საქართველოში წლების განმავლობაში დანერგილი მავნე პრაქტიკა დღესაც გრძელდება – არჩევნებამდე ცოტა ხნით ადრე, ხელისუფლების ინიციატივით, საარჩევნო გარემოს „გაუმჯობესების“ მოტივით, იწყება „მწვავე“ დისკუსია, რომელიც, როგორც წესი, აყალიბებს ხელისუფლებისთვის მისაღებ ხელოვნურ ორპოლუსიან და პოლარიზებულ სამოქალაქო სივრცეს. როგორც წესი, ამ დისკუსიების დროს აქცენტი კეთდება ერთ ან ორ საკითხზე (შეიძლება აუცილებელზეც) და ყურადღების მიღმა შეგნებულად რჩება საარჩევნო კანომდებლობის საკვანძო [...]

საქართველოს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე თუ საოკუპაციო ხაზთან მომხდარი ყოველი მკვლელობის, ადამიანთა გატაცების თუ სხვა დანაშაულებრივი ფაქტების გამო საზოგადოება სხვადასხვა ფორმით გულწრფელ აღშოთებას გამოხატავს, ხელისუფლებები ვალმოხდილად აცხადებენ, რომ საერთაშორისო ორგანიზაციები ჩააყენეს საქმის კურსში და ვიშ-ვიშითა და ფატალური გარდუვალობის განცდით – მეტი რა შეგვიძლია -  მომდევნო ინციდენტამდე  ვიძირებით  ყოველდღიურ ცხოვრებაში. 

ე.წ. ერთიანმა ოპოზიციამ  საარჩევნო სისტემის რეორგანიზების თავისი პროექტი  „წარმოადგინა“.  იგი  მისგანვე დაგმობილი ხელისუფლების მსგავსად მოიქცა. არც შეეცადა საერთო სამოქალაქო თანხმობის მიღწევას, მას ხელისუფლებასთან კულუარული შეთანხმება ურჩევნია და სურს თავი წარმოაჩინოს როგორც – ქართული ოპოზიციური აზრის ერთადერთ გამოხატულებად. წარდგენილი ვარიანტი არ გამხდარა საზოგადოებრივი მსჯელობის საგანი,  სრული სახით არც გამოქვეყნებულა (რაც ძალიან დიდ ეჭვებს აღძრავს) და მხოლოდ, [...]

ბოლო დღეებს მოვლენებმა ცალსახად დაგვანახა, რომ ქვეყანაში სახელისუფლებო და პოლიტიკური კრიზისია. ქვეყანას, რომელსაც არ გააჩნია რეალური პოლიტიკური სისტემა და გამართული სახელმწიფო ინსტიტუციები, მუდმივად საგანგებო რეჟიმში იმართება, ეს კი დროდადრო საჭიროებს ხელოვნურად კრიზის შექმნას, მონოპოლისტი მმართველის კარიზისების დამძლევად წარმოსაჩენად. საკონსტიტუციო ცვლილებების ჩაგდების ფაქტი და, განსაკუთრებით, მისი განხორციელების ფორმა ამ მახინჯი სისტემის კიდევ ერთი გამოვლინებაა, რაც ქვეყნის [...]

ანაკლიის ღრმაწყლოვანი პორტის მშენებლობის თემა გასული საუკუნის 60-იანი წლებიდან დაწყებული დღემდე აქტუალობას არ კარგავს და სხვადასხვა დროს ჩვენი საზოგადოების მიერ მეტ-ნაკლები პოლიტიკური სიმწვავით განხილვის საგანი ხდება. ბოლო დროს განვითარებულმა მოვლენებმა აშკარად დაგვანახა, რომ ანაკლიის პორტის ირგვლივ, ხელოვნურად შექმნილმა  აჟიოტაჟმა, ის ქვეყანაში პოლიტიკური დაპირისპირების მთავარ ხაზად აქცია, რაც საფრთხეს უქმნის ქვეყნის უსაფრთხოების  მთელ რიგ ასპექტებს.

—08/01—                                                                        ”-27-” აგვისტო 2019 გერმანიის ფედერაციული რესპუბლიკის კანცლერს ქ-ნ ანგელა მერკელს გერმანიის ფედერაციული რესპუბლიკის საგანგებო და სრულუფლებიან ელჩს საქართველოში ბ-ნ ჰუბერტ კნირშს საქართველოში, რუსეთის ფედერაციის მიერ ოკუპირებულ რეგიონში, კერძოდ – აფხაზეთში, 2019 წ. 25 აგვისტოს არალეგიტიმური „საპრეზიდენტო არჩევნების“ ჩატარება, საქართველოს სუვერენიტეტისა და ტერიტორიული მთლიანობის წინააღმდეგ მიმართული მორიგი უკანონო და პროვოკაციული ქმედებაა, რომლის შემოქმედიც ოკუპანტი რუსეთის [...]

28 ოქტომბრის საპრეზიდენტო არჩევნებზე „შუაგაკრეფის“ პოლიტიკამ საბოლოო მარცხი განიცადა და ლოგიკურ დასასრულამდე მივიდა: ნაციონალური მოძრაობის დანაშაულებრივი რეჟიმისგან საქართველოს “განთავისუფლების” ექვსი წლის თავზე ნაცების კანდიდატმა უფრო მეტი ხმა აიღო ვიდრე 2012 წელს, როცა თავად იყვნენ ხელისუფლებაში. მთელი პასუხისმგებლობა ამ პოლიტიკურად დისკრედიტირებული ძალის რეანიმაციაზე „ქართული ოცნების“ ხელისუფლებას და მის მართვის სტილს ეკისრება.