ახალი თაობა  #217  14  სექტემბერი   2010

ოპოზიციონერებს ჩადენილი ცოდვებისათვის ბოდიში აქვთ მოსახდელი
შორენა კოწოწაშვილი
ეროვნული მოძრაობის აქტიური წარმომადგენელი მამუკა გიორგაძე აცხადებს, რომ პოლიტიკოსებმა პასუხი უნდა აგონ თავიანთ ცოდვებზე. ხოლო თუ ცოდვა არ ჩაუდენიათ, უფლება აქვთ გააგრძელონ პოლიტიკური მოღვაწეობა, მაგრამ მე ვერ ვხედავ დღეს ასეთ პოლიტიკურ ძალას.

რას მალავს ხელისუფლება, რატომ არ წყვეტენ დიპლომატები სააკაშვილთან ურთიერთობას და რომელი ოპოზიციური ძალები შევიდნენ ხელისუფლებასთან გარიგებაში ახალ კონსტიტუციასთან მიმართებაში? _ ამ საკითხების ირგვლივ გთავაზობთ ინტერვიუს სახალხო პარტიის ლიდერ მამუკა გიორგაძესთან
_ ბატონო მამუკა, რა პროცესი მიმდინარეობს ქვეყანაში საკონსტიტუციო რეფორმის პარალელურად?
_ ჩვენ უნდა შევთანმხდეთ ერთ მნიშვნელოვან, პრინციპულ საკითხზე, რასაც ხელისუფლება  შეგნებულად არ ამახვილებს ყურადღებას: რა კუთხით და რა მიმართულებით არის საინტერესო საქართველო  მსოფლიოსათვის.  პირველი _ საქართველო საინტერესოა, როგორც ქვეყანა, პოტენციური პარტნიორი  ან პოტენციური მოწინააღმდეგე, სუბიექტი საერთაშორისო ურთიერთობებისა.  ეს ერთი მიმართულება; მეორე _ როგორც ტერიტორია იმისთვის,  რომ საქართველოდან სხვა სახელმწიფოებში ჰქონდეთ თავიანთი ურთიერთობები და განახორციელონ თავისი მიზნები. მას ხელისუფლება შეგნებულად აერთიანებს,  არადა ეს სხვადასხვა რამ გახლავთ. დასავლეთმა შეიძლება ხელი აიღოს საქართველოზე, როგორც სუბიექტზე, მაგრამ ის ხელს ვერ აიღებს საქართველოზე, როგორც ტერიტორიაზე;  ქართველ ერზე, როგორც მენტალობით მათთან ახლოს მყოფ ხალხთან ურთიერთობაზე შავი ზღვის აქეთ. ფ აქტია, რომ დასავლეთს შავი ზღვის აქეთ მენტალობით  სხვა პარტნიორი არ ჰყავს. აქედან გამომდინარე, მათ შეიძლება უარი თქვან საქართველოს ხელისუფლებასთან ურთიერთობაზე, მაგრამ ხელს ვერ აიღებენ  მათთვის სტრატეგიული ტერიტორიიდან. ამიტომ იძულებულნი არიან საქართველოს ხელისუფლებასთან ჰქონდეთ გარკვეული ურთიერთობა.  ასავლელმა დიპლომატებმა იციან, რომ სააკაშვილის ხელისუფლება რუსეთის ინტერესების გამტარებელია. ისინი იძულებულნი არიან, სააკაშვილთან ჰქონდეთ  გარკვეული კონტაქტი იქნიონ,  რათა არ ჩაეშალოთ სტრატეგიული ინტერესები.  ჩვენთვის ეს ძალიან ცუდია.  იმიტომ, რომ საერთაშორისო თანამეგომრობა  ისე გვიყურებს,  როგორც ტერიტორიას და არა როგორც სუბიექტს.  თუ ვინმე ჩამოდის და სააკაშვილს ხვდება, ჩამოდის იმიტომ, რომ ამ ონავარმა ბავშვმა,  მოხულიგნო ელემენტმა რაიმე სერიოზული  არ   გააფუჭოს.  2008 წლის ზაფხულში კონდოლიზა რაისი იყო ჩამოსული, რომელმაც სააკაშვილი გააფრთხილა, რაიმე სისულელე არ გააკეთოთო. გერმანიის საგარეო საქმეთა მინისტრმაც გააფრთხილა ანალოგიურად საქართველოში ვიზიტისას,  მაგრამ სააკაშვილმა მაინც გააკეთა.  დასავლეთს აქ პარტნიორი სჭირდება. Aამ შეგონებებს ქართულმა საზოგადოებამ ყური არ ათხოვა, ოპოზიციაც საეჭვოდ მოიქცა.  ამიტომ დღეს აუცილებელია ქართველი ერი გამოფხიზლდეს და ჩამოყალიბდეს როგორც საერთაშორისო ურთიერთობის სუბიექტი.  სამწუხაროდ, არც პოლიტიკური სპექტრი და არც საზოგადოებრივი მოძრაობები არ დგამენ ნაბიჯებს, რომელიც ქართულ სახელმწიფოს და სახელმწიფოებრიობის ინტერესებში ჯდება.  Yყველა მხოლოდ სააკაშვილის ლანძღვით არის დაკავებული, როცა საქმე-საქმეზე მიდგება  ხოლმე, ყველა სხვაზე გადაბრალებას იწყებს და ამით თავის უსუსურობას აჩვენებს.
_მნიშვნელოვანია დასავლეთისთვის მმართველობის რა ფორმა იქნება საქართველოში? პირადად თქვენ, საპარლამენტო მმართველობის მომხრე ხართ თუ საპრეზიდენტოსი?
_პირველ რიგში უნდა ითქვას, რომ ვინც ჩამოდის, ვენეციის კომისია იქნება თუ ევროსაბჭო, დიპლომატიური ენით აძლევენ ხელისუფლებას შენიშვნას, რომ ამ კონსტიტუციით სახელმწიფფოს ცხოვრება არ შეიძლება. ჩვენ მაგიერ ამ საქმეს ისინი ხომ ვერ გააკეთებენ. სააკაშვილის ხელისუფლება კი მხოლოდ რეკომენდაციების იმ ნაწილს იგებს, რომელიც აწყობს.  ბაქრაძე და სხვები საზოგადოებას ატყუებენ, ვენეციის კომისიამ გვითხრა, რომ ორგანული კანონი არ გვინდა.  Aარადა, ვენეციის კომისიას ეს არ უთქვამს. რაც შეეხება იმას, სახელმწიფო მმართველობის რომელი მოდელის მომხრე ვარ, დღეს საქართველოსთვის გადამწყვეტი არ არის მმართველობის რომელი მოდელია მისაღები. Eეს მას შემდგომ არის საჭირო, რაც ჩვენ სახელმწიფო აღმშენებლობას დავიწყებთ. პირადად მე, კონსტიტუციური მონარქიის მომხრე ვარ და ეს საკითხი რეფერენდუმზე თუ გამოვა, მხარს დავუჭერ.
_ შესაძლებლად გეჩვენებათ ამ ხელისუფლების პირობებში  საარჩევნო გარემოს დემოკრატიზაცია და გამოსწორება?
_ამ აზრს ბევრი პარტია იტაცებს, მაგრამ საარჩევნო გარემო არ გაუმჯობესდება თუ საზოგადოებრივ-პოლიტიკური ცხოვრების ჯანსაღი წესი არ დაინერგა. ვგულისხმობ პოლიტიკურ ნებას და ჯანსაღ პოლიტიკურ ცხოვრება.  თავისთავად  ვერც ერთი მოდელი ვერ გადაარჩენს ქვეუანას. ეს თემა ხელისუფლებამ შემოაგდო, რადგან მას არანაირ საფრთხეს არ უქმნის.  მოდელი აჭირდება უკვე აღმშენებლობის გზაზე დამდგარ ქვეყანას.
_ კონსტიტუციური რეფორმა საჩქარო არ იყო?
_არანაირად არ იყო საჩქარო.  ეს რეფორმა იმიტომაც არის შემოგდებული, რომ ვითომ თემა შემოვიდა.  ესენი 7 წელია მეტს არაფერს აკეთებენ, გარდა იმისა,  რომ შეინარჩუნონ ხელისუფლება.  თუნდაც მიიღონ ახალი კონსტიტუცია, რა, ერთი წლის მერე ვეღარ შეცვლის კონსტიტუციას  თუ დემეტრაშვილი არ ეყოლება?   მერამდენედ შეცვალა უკვე კონსტიტუცია.  სააკაშვილს კონსტიტუცია კი არ აინტერესებს, არამედ ამ კონსტიტუციაზე ვინ წამოვა; შეხვედრებში ვინ მიიღებს მონაწილეობას;  ვინ იქნება რადიკალურად წინააღმდეგი.  ყოველი თვე არის ტესტი.  სააკაშვილი ამბობს ტყუილს.  განა არ იცის,  რომ ტყუილს ამბობს, მაგრამ აინტერესებს,  როგორ მოიქცევიან დეპუტატები,  ოპოზიციის წარმომადგენლები.  აინტერესებს,  ვინ წავა მასთან ერთად არჩევნებზე,  რომელიც  თავისთავად სისულელეა.  დღეს ჩვენთვის უპირველესი ამოცანაა სახელმწიფოებრივი საფუძვლების გარკვევა და არა ხელისუფლების შიდაკონიუქტურულ ინტრიგებში მონაწილეობა.  უნდა ვილაპარაკოთ იმაზე, რომ ქუჩაში ხალხის ჩაცხრილვა არ შეიძლება;  რომ კერძო საკუთრების წართმევა არ შეიძლება და ა.შ.
_ არ უნდა წასულიყვნენ ირაკლი ალასანია, დათო გამყრელიძე  და ზურაბ ტყემალაძე ბაქრაძესთან კონსტიტუციის პროექტზე სასაუბროდ?
_არანაირ მოლაპარაკებაზე  არ უნდა წასულიყვნენ.  ეს არის სააკაშვილის თამაშში  მონაწილეობა  ნებსით თუ უნებლიეთ.  ზოგი შეგნებულად წავიდა ამ ნაბიჯზე,  ზოგი შეუგნებლად.  როცა ამბობენ, რომ საქართველოში არის ტირანია,  როგორ შეიძლება ტირანიასთან ილაპარაკო თუნდაც კონსტიტუციაზე.
_ თქვენი აზრით, აბა რა მიზნით შეხვდნენ ეს ლიდერები ბაქრაძეს?
_ არ ვიცი, პოლიტიკურად ამას აზრი არა აქვს,  მაგრამ ამით ცხადი ხდება ვინ ზის სააკაშვილის ნავში.
_ბატონო მამუკა, რას იტყვით  ოპოზიციაზე,  რომელიც ღიად აფიქსირებს  უკმაყოფილებას იმის გამო, რომ მას უნიათოს უწოდებენ?  ცალკეური ლიდერები ითხოვენ,  დაკონკრეტდეს პრეტენზიების ადრესატი.
_ ვისაც აქვს პრეტენზია, რომ ძლიერი პოლიტიკური ლიდერია და მოსახლეობის მხარდაჭერით სარგებლობს და ამას არ იყენებს სააკაშვილის წინააღმდეგ საბრძოლველად  და სააკაშვილი დღესაც ხელისუფლებაშია,  უნიათოა,  უვარგისია, პირდაპირ შემიძლია ვთქვა.  ყველამ მიიღოს თავის თავზე, ვისაც პრეტენზია აქვს,  რომ მაგარია.  თუ ძლიერები და რეიტინგული ფიგურები არიან,  შედეგზე ორიენტირებული ნაბიჯები გადადგან.  მე ვაცხადებ,  რომ ყველა უნიათოა.   300 000 კაცი რომ გვერდზე გიდგას და შედეგს ვერ მიაღწევ,  ან დეგენერატი,  ან  უნიათო ხარ.  კიდევ კორექტულად ვამბობ, რომ უნიათო ხარ. და  მესამე _ შეიძლება მოღალატე ხარ. უფრო მეტი შეკრული  ხარ იმ ტირანთან.  ყველაზე კარგ ფორმას ვეძებ,  რომ არ გაწყენინოთ,  ამაზე ვინც აცხადებს პრეტენზიას,  კეთილი ინებოს და პიროვნულადაც დამისვან საკითხი და გავცემ პასუხს.   სახელწოდება “ოპოზიცია” _ ეს ცოდვებისგან განსაწმენდელი ადგილი  არ არის.  კეთილი ინებოს  ყველამ და პასუხი აგოს თავის ცოდვებზე.  თუ ცოდვა არ ჩაუდენიათ, უფლება აქვთ გააგრძელონ პოლიტიკური  საქმიანობა.  მაგრამ  მე  ვერ ვხედავ დღეს ასეთ პოლიტიკურ ძალას.  როცა 300 ათასი  კაცი მხარს გიჭერს   და ვერაფერს აკეთებ,  უნიათო ხარ  და   რატომ გაქვს პრეტენზია, რომ მონოპოლიზება გააკეთო ე.წ. ოპოზიციური სივრცის.  ამიტომ თუ ასეთი ძლიერები არიან,  ვეუბნები, მოგყვებით, გაგვიძეხი  და გვაბრძოლე.  თუ ბრძოლა არ შეუძლიათ, რატომ სწყინთ, უნიათოს რომ ვუწოდებ?  სხვათა შორის,  რადგან კონსტიტუციაზე ვსაუბრობთ,  ამოვიღოთ    2004 წლის  კონსტიტუციური ცვლილებების კენჭისყრის შედეგები და ვნახავთ,  ვინ მისცა ხმა  სააკაშვილის მხრიდან ხელისუფლების უზურპაციას.  გამოაქვეყნონ ეს  სია  და ვნახავთ, რამდენი ე.წ. ოპოზიციონერია ამ სიაში.  დღეს  რომ  სააკაშვილს აკრიტიკებენ,  მათ შექმნეს სააკაშვილი და მხარი დაუჭირეს  იმ დამღუპველ კონსტიტუციურ ცვლილებებს.  ამიტომ მათ ჯერ ბოდიში აქვთ მოსახდელი ქართველი საზოგადოებისთვის იმის გამო,  რომ შექმნეს სააკაშვილი როგორც ტირანი.  დაჩაგრულად და ზნეობრივი საკითხების გამო რომელიმე მათგანი თავს ნუ გამოიდებს.
_ ექსპერტები სოციალური ნიშნით საპროტესტო გამოსვლებს გამორიცხავენ, თქვენი აზრით იქნება ამ შემოდგომაზე მწვავე პოლიტიკური ხასიათის საპროტესტო აქციები?
_სააკაშვილმა იცის რომ მოსახლეობის მინიმუმ 70% მისი წინააღმდეგია. თუ ქვეყანაში სერიოზული მაორგანიზებელი ფაქტორი გაჩნდება, სააკაშვილის საქმე დამთავრებულია. სააკაშვილი ყველაფერს აკეთებს იმისათვის, რომ ასეთი ძალა არ გამოჩნდეს. ვისაც შეუძლია ხალხი სწორი მიმართულებით წაიყვანოს და სერიოზულ ძალად ჩამოყალიბდეს, მათ რესურსები არა აქვთ. იქნება თუ არა საპროტესტო გამოსვლები იმაზეა დამოკიდებული, მოძებნის თუ არა ქართველი ხალხი თავის თავში ძალას. თუ ასეთი ძალა მოიძებნა სააკაშვილის დამთავრება მხოლოდ ტექნიკური საკითხია. საქართველოში პრობლემა სააკაშვილი კი არ არის სააკაშვილის პატრონებია, რომლებიც ყველაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ საქართველოში იყოს ხელისუფლება, რომელსაც კურსი ექნება აღებული ქართული სახელმწიფოს თვითლიკვიდაციაზე. ჯერჯერობით მათი ეს გეგმა ამართლებს.
_ და ბოლოს, ბატონო მამუკა, როგორ შეაფასებდით გაეროს ბოლო რეზოლუქციას, რომელსაც ხელისუფლებამ ქართული დიპლომატიის გამარჯვება უწოდა?
_ თავისთავად თითოული რეზოლუცია, რომელიც ქართული მხარის პოზიციას დაიჭერს და სიმართლის მხარეს დაიკავებს, მისასალმებელია, მაგრამ ამხელა აჟიოტაჟის ატეხვა ამ დოკუმენტზე არ ღირს იმ უბრალო მიზეზის გამო,რომ არც ამ დოკუმენტით გადაწყდება რამე და არც მისი მიუღებლობით. ჩვენი უბედურება ისაა, რომ არაარსებითზე ვდაობთ. ერთხელ მაინც დაისვა საქართველოში საკითხი, აფხაზეთის და ცხინვალის რეგიონის  კონფლიქტის მოგვარების გეგმა გვაქვს თუ არა ქართველებს. ვართ თუ არა შეთანხმებული ამ გეგმაში. ხელისუფლებას ასეთი დოკუმენტი არ გამოუქვეყნებია. არის ზოგადი ფრაზები, ქართველები ელემენტარულად იმაშიც ვერ შევთანხმებულვართ, ცხინვალის რეგიონი უნდა ერქვას თუ სამხრეთ ოსეთი.  ოპოზიციურ პარტიებს მივმართავ, კუდი ყავარზე, რომ აქვთ გადებული, :ერთი კონფერენცია ჩავატაროთ, სამხრეთ ოსეთი უნდა ერქვას ამ ტერიტორიას თუ არა. გაეროს ეგიდით მიმდინარე ჟეენვის ფორმატში დელეგაციის ხელმძღვანელი გვყავს გიგა ბოკერია და სანაკოევი არის დელეგაციის წევრი. იქ რა შედეგზე უნდა იყოს საუბარი, კახა ლომაიამ რა შედეგი უნდა მოიტანოს გაეროდან.  თუ რამე შედეგია ეს ქართული დიპლომატიის გამარჯვება კი არ არის, ეს არის ქართული ერის და მისი ისტორიის გამარჯვება, რომ საერთაშორისო საზოგადოება გვიჭერს მხარს. ლომაიამ საქართველოში რა გააკეთა სასიკეთო, რომ ვაშინგტონში გააკეთოს? კაცმა, რომელიც გამოვიდა და თქვა: ცხინვალი აღგვილია პირისაგან მიწისაო, იმან რა უნდა გააკეთოს დიპლომატიაში? ლომაია არის პროვოკატორი  და თავიდან ბოლომდე რუსული აგენტურის წარმომადგენელი საქართველოში. მაინტერესებს, ვინ იმუშავა გაეროში საქართველოსთვის სასიკეთო რეზოლუციაზე.