„ივანიშვილმა გააცოცხლა ეს მკვდარი პოლიტიკური ჯგუფები“, – „სახალხო პარტიის“ ლიდერი მამუკა გიორგაძე მიმდინარე პოლიტიკურ პროცესებზე „პრაიმტაიმთან“ ინტერვიუში ვრცლად საუბრობს:

_ ქართული პოლიტიკური ცხოვრება ჯანსაღი პოლიტიკური სივრციდან დიდი ხანია გასულია. თითქმის შეუძლებელია, საღი აზრის მოსმენა. სამწუხაროდ, ორ სუბიექტს შორის პოლარიზებული და დაპირისპირებული სივრცეში ვართ და შვიდი წელია, წაჯექ–უკუჯექობას ვხედავთ. ილიას სიტყვებით რომ ვთქვათ. „ნაცმოძრაობა“ და „ოცნება“ უკვე მერამდენედ ტეხავს ერთმანეთს ხერხემალში. საზოგადოება კი კვლავ დახურული პროცესების მაყურებელია. აქციებმა კიდევ ერთხელ დაგვანახვა, რომ „ნაცმოძრაობა“ ვეღარც საზოგადოების ორგანიზებას ახერხებს და ვეღარც მუხტი შემოაქვს. არაფრისმომცემი ქმედებებია.

– თქვენ აღნიშნეთ, რომ არცერთ პარტიას არ შეუერთდით, რადგან მიგაჩნიათ, რომ ეს ხელოვნური პოლარიზების პროცესია, არც ოპოზიციონერების შეხვედრაზე ყოფილხართ.

– არა, მწარე გამოცდილება გვაქვს და ეს ყოველივე ათასჯერ გვინახავს. როცა რომელიმე ხელისუფლებასთან პოლიტიკური დაპირისპირება გვქონდა, სამწუხაროდ, მერე იმ ხელისუფლების გაყოფა ხდებოდა, მეორე ნაწილი კი აგრესიული, არაპოლიტიკური ქმედებებით გამოირჩეოდა, მოსახლეობაში ემოციური ფონის სიმწვავის აწევით აღწევდა მისივე ყოფილი თანაგუნდელების წინააღმდეგ ქმედებებს. ჩვენ ზვიად გამსახურდიას წინააღმდეგ ვიყავით, მაგრამ კიტოვანი და სიგუა გამოეყო მრგვალ მაგიდას და ერთმანეთს ტყვია ესროლეს. ჩვენ კი განზე დავდექით. ასევე იყო, ედუარდ შევარდნაძის დროსაც. მისი მოწინააღმდეგე „სახალხო პარტია“ იყო, მაგრამ „ნაცმოძრაობამ“ მოუღო ბოლო, დრამატული სპექტაკლის გათამაშებით. ასე მოხდა, მიხეილ სააკაშვილის შემთხვევაშიც და დღესაც იგივე ხდება, ივანიშვილისგან წლების განმავლობაში ფინანსდებოდნენ, მან გააცოცხლა ეს მკვდარი პოლიტიკური ჯგუფები და დღეს მის წინააღმდეგ გამოდიან. დაპირისპირება პოლიტიკურ პრინციპებს კი არ ეხება, არამედ, პიროვნულ ხასიათს იღებს. 20 ივნისს დეოკუპაციის ლოზუნგით გამოვიდა ხალხი, მაგრამ მოთხოვნა იყო გახარია გადადგესო…

ხელისუფლება და ოპოზიცია ცდილობს თავისი სატელიტებით იმოქმედოს. რატომ ირჩევს სპარინგპარტნიორად „ნაცმოძრაობას“? იგივეთი პასუხობს ისიც. „სახალხო პარტიაც“ აპროტესტებს იმ გადაწყვეტილებას, რაც პარლამენტმა მიიღო და ამას ჯერ კიდევ მაშინ ვითხოვდით, როცა „ნაცმოძრაობა“ ხელისუფლებაში ყოფნისას ეწინააღმდეგებოდა. რატომ არ ვარ ახლა ყველაში? ან სხვა პარტიები? ოპოზიციური სივრცის მონოპოლიზება ხდება და მერე, გვესმის ლოზუნგი – ყველა მინუს ერთი. მერე კი მიდის მოვლენების დრამატიზება და ემოციური ფონის აწევა, სხვადასხვა ფაქტით. თუ დასჭირდებათ, შეიძლება, ტყვიაც გაისროლონ. საქართველოს მდგომარეობა კი უარესდება. მსოფლიო რა საკითხებს განიხილავს და ჩვენ, იმაზე ვბჭობთ, ხუნდაძემ გადაწყვეტილება თავისით მიიღო, თუ ბიძინა ივანიშვილმა ყურში ჩასჩურჩულა.

– კონკრეტულად რის გამო ანიჭებთ უპირატესობას პროპორციულ სისტემას?

– მთავარი ერთი გარემოების მოგვარებაა, რომ გინდა პროპორციული სისტემით შეგიტანია გუდუნასავით გოდრით დეპუტატი და გინდა, მაჟორიტარული სისტემით. კონკურენტული გარემო არ არის, საკანონმდებლო ხარვეზებია, საარჩევნო სიებში მუდმივად უზუსტობაა და ა.შ.

არჩევნები რა არის? აირჩიო ის, ვინც წინ წაიყვანს ქვეყანას, სწორი გზით. ჩვენთან, პოლიტიკური ინფრასტრუქტურა არ არსებობს, ვერ გამოვედით იქიდან, რომ ერთი კაცია დომინანტი. 21–ე საუკუნეში ბელადი რომ გყავს, ეს იმას ნიშნავს, რომ ერში პრობლემებია. გვჭირდება თვითმმართველობა, დამოუკიდებელი სასამართლო, ხელშეუხებელი ბიზნესი, ეს კი შეუძლებელია, თუ პარლამენტში დამოუკიდებელი პოლიტიკური ჯგუფები არ იქნება წარმოდგენილი და საზოგადოების ინტერესებს არ გამოხატავენ. პროპორციული არჩევნები ამისთვისაა საჭირო. ჯანსაღი პოლიტიკური პარტიების შესაქმნელად. ჭიდილი არა პიროვნებებს, არამედ, ხედვებს შორის უნდა იყოს. ამას უწყობს ხელს პროპორციული საარჩევნო სისტემა და ამიტომ ვუჭერთ მხარს. არ არის მაჟორიტარის ფუნქცია კანალიზაციის გაყვანა, თვითმმართველობები უნდა იყოს ძლიერი.

დოკუმენტი არ გვაქვს, როგორ აპირებს საქართველო აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს ტერიტორიაზე იურისდიქციის აღდგენას. ერთხელაც არ განხილულა ეს საკითხი! პარლამენტი პოლიტიკის განმსაზღვრელი ორგანო უნდა იყოს, ახლა ასე არ არის, ერთი კაცის ნოტარიუსია და ასეთ შემთხვევაში წინსვლა ვერ გვექნება!

– როგორც წესი, ყველა პარტია, პერიოდულად, ახალ სახეებს, ახალგაზრდებს გვთავაზობს. თქვენს პარტიაში თუ არიან ასეთები, რამდენად „გადახალისდა“ და ვის გამოარჩევთ?

– ახალგაზრდული ენერგია და ხედვა მაინც სულ სხვაა და ისინი აუცილებლად უნდა იყვნენ პოლიტიკაში. ჩემზე 30 წლით უმცროსი ადამიანები ყველაზე დინამიკურები არიან და მათი ლექსიკაც კი ძალიან განსხვავდება. ამიტომ, მათ გასაქანი უნდა ჰქონდეთ. ეს სხვა თაობაა, უფრო თავისუფალი. როცა საკუთარი თავი დავიმკვიდრეთ, ჩვენც ძალიან ახალგაზრდები ვიყავით. პირველად რომ დაგვაპატიმრეს, 16–17 წლის ბიჭები ვიყავით.

ახალგაზრდებს აუცილებლად უნდა მივცეთ თავის გამოჩენის შესაძლებლობა, ოღონდ, პარლამენტი არ არის ის ორგანო, სადაც უნდა ისწავლო, გარკვეული ცოდნა და უნარ–ჩვევები უკვე უნდა გქონდეს. ბევრი პარლამენტარი და მინისტრი გვახსოვს, პოსტის დატოვების შემდეგ რომ წავიდნენ ელემენტარული განათლების მისაღებად. დღესაც გვყავს უდიპლომო თანამდებობის პირები.

– თუ შეგიძლიათ დაასახელოთ რომელიმე კონკრეტული პარტია, რომელთანაც საერთო ინტერესებს ხედავთ და შეგიძლიათ ითანამშრომლოთ?

– ამჟამად, დასახელებისგან თავს შევიკავებ, მაგრამ საუბრები მიდის და ვნახოთ. თუმცა, სამწუხაროდ, ჩვენთან მრავალფეროვნება ნამდვილად არ არის. პარტიებს პოლიტიკური ღირებულებები არ აქვთ, პროევროპულობა და პრორუსულობა ორიენტაციაა და ამაზე კამათი არც უნდა იყოს, როცა ქვეყანა ოკუპირებულია. „ოცნება“ მემარჯვენე ლოზუნგებით გამოდის და მემარცხენე გადაწყვეტილებებს იღებს.

ჩვენ ვართ კლასიკური ევროპული ტიპის პარტია, ქრისტიანულ და ეროვნულ ღირებულებებზე დაფუძნებული, დიდი ისტორიის მქონე, მემარჯვენე–ცენტრისტული ორიენტაციით და ჩვენი პროგრამა ამაზეა აგებული. ყველა წევრი თავისი საქმისა და სფეროს პროფესიონალია. იმედი გვაქვს, ქართულ საზოგადოებას ბევრ საინტერესო მოსაზრებას შევთავაზებთ.

ავტორი: თამთა დადეშელი