ვითარების  შეფასება                                                                                                                                                      2009 წ

მიგვაჩნია, რომ დადგა დრო, რათა საქართველოს პატრიოტული სულისკვეთების   ადამიანებმა და   ორგანიზაციებმა უნდა შეაერთონ თავიანთი ძალისხმევა   საქართველოს   გადასარჩენლად.
მიგვაჩნია, რომ საქართველოს ეროვნული გადარჩენის ინტერესი და სამართლიანობის ზოგადადამიანური ინტერესი დღეს და   მომავალში ერთიმეორეს ემთხვევა.
მიგვაჩნია,  არსებული ხელისუფლების ანტისახელმწიფოებრივ ქმედებათა გრძელი რიგის საფუძველზე, რომ საქართველოს  ხელისუფლება მ. სააკაშვილის ხელმძღვანელობით,   არის:
_ შინაგანი მრწამსით   ქართული ცნობიერებისა და მართლმადიდებლური მოძღვრების ფუძემდებლური პრინციპების  წინააღმდეგ მებრძოლი ძალა.
_ არალეგიტიმური და უკანონო, ანუ თვით იგიც და მისი მორჩილი ფაქტობრივად ერთპარტიული პარლამენტიც დღეს ხელისუფლებაში არიან ტოტალურად გაყალბებული საპრეზიდენტო და საპარლამენტო არჩევნების შედეგად.
_ მმართველობის ფორმით ტირანია, ანუ მის მიერ იგნორირებულია მოქალაქის მონაწილეობა სახელმწიფოს მართვაში და მოქალაქეს წართმეული აქვს არჩევანის უფლება; მოქალაქე დაუცველია სახელმწიფო აპარატის პირისპირ, არ არსებობს დამოუკიდებელი სასამართლო და თავისუფალი მედია, ანუ ნოლზე დაყვანილია სახელმწიფოს სამართლებრიობა. გამოყენებულია დამიზნებითი ტერორი, ანუ არასასურველი პოლიტიკური ფიგურების ლიკვიდაცია, და  არადამიზნებითი ტერორი, ანუ მოქალაქეთა განუკითხავი მკვლელობა ხალხის დაშინების მიზნით.
_ ეჭვმიტანილი  და, ჩვენი აზრით, პრაქტიკულად მხილებული სახელმწიფო ღალატში, ”პროდასავლურ”  ღირებულებათა ნიღბის ქვეშ,   რუსეთის ფედერაციის სპეც-სამსახურების მიზნების გამტარებელი ანუ საქართველოს   სახელმწიფოს სასიცოცხლო ინტერესების საწინააღმდეგოდ  მოქმედება  რუსეთის აგრესიული მიზნების სასარგებლოდ. მ. სააკაშვილის რეჟიმი,  რუსეთის სპეც-სამსახურებიდან მინიჭებულ   ძალაუფლებას, პირადი კეთილდღეობის გარდა  ახმარს რუსეთის ხელისუფლების ინტერესთა მომსახურეობას,  რისიც მრავალი ფაქტი არსებობს: დაწყებული ჩეჩენი მებრძოლების ჩაბარებით, რუსეთისათვის საქართველოს სტრატეგიული ობიექტების დათმობით, მსოფლიოს წინაშე რუსეთის აგრესიული შემოტევის თაობაზე ოფიციალური განაცხადის დროულად არგაკეთებით, რუსეთის `მემშვიდობეების~ მანდატის შენარჩუნებით, რითაც რუს სამხედროებს  კანონიერი უფლება მისცა ქართველი ჯარისკაცებისა და   მოსახლეობისთვის სროლისა და რამაც ამ ომში საქართველოს უდიდესი მსხვერპლი გამოიწვია, დამთავრებული მთელი რეგიონების რუსეთისთვის ჩაბარებით და თანაც ისე, რომ რუსეთს   ყალბი ბრალდებების წამოყენება შესძლებოდა    საქართველოს საწინააღმდეგოდ. არის ბევრი სხვაც, რისი სხვაგვარი ახსნაც, თუ არა   რუსეთის მიზანმიმართულ სამსახურში  დგომის  შეუძლებელია.
მიგვაჩნია, რომ საქართველოს ავტორიტარული (ანტიდემოკრატიული),
კორუმპირებული,  ტერორზე დამყარებული ხელისუფლება ყოველდღიურად
მზარდ საშიშროებას უქმნის ქვეყნის დამოუკიდებლობას და ტერიტორიულ
მთლიანობას;  მიზანმიმართულად ახდენს საქართველოს   ყოველმხრივ
პარალიზებას, დემოგრაფიული ვითარების ხელოვნურ  ცვლილებას, ეკონომიკურ
ნგრევას და სახელმწიფო ქონების დატაცებას;  განათლების, მეცნიერების,
კულტურის და სპორტის განადგურებას;  სულიერ,   ზნეობრივ,
ინტელექტუალურ და ფსიქიკურ დეგრადაციას; საფრთხეს უქმნის ქართველების
სხვა ერებთან  მშვიდობიან თანაცხოვრებას და აღრმავებს საქართველოს
სახელმწიფოებრივ  კატასტროფას.

მ. სააკაშვილისა და მისი რეჟიმის კურსი არის   ქართველი ერის სულიერი,
ცნობიერი, ინტელექტუალური და ფიზიკური გენოციდი.

გენოციდისადმი წინააღმდეგობის გაწევის უფლება, ისევე როგორც ტირანიის წინააღმდეგ   გამოსვლის უფლება, ნაგულისხმევია საქართველოს კონსტიტუციაში, მსოფლიოს ყველა დემოკრატიულ კონსტიტუციაში და საერთაშორისო უფლებადაცვით კონვენციებში, რომელთაც საქართველო ხელს აწერს.

Mმოსალოდნელი საფრთხეები

ქართველი ხალხისა და საქართველოს სახელმწიფოს პრაქტიკული აუცილებლობაა სააკაშვილისა და მისი კლანების ხელისუფლებიდან მოცილება დაუყოვნებლივ, ვინაიდან თითქმის ასპროცენტიანი ალბათობით მოსალოდნელია, მათი ბუნებიდან და მათი კურსიდან გამომდინარე, რომ ისინი, თუკი ხელისუფლებაში დარჩნენ,   გადადგამენ კონკრეტულ უკვე დაგეგმილ ნაბიჯებს, რომლებიც კატასტროფული იქნება საქართველოსა და მისი მომავლისათვის.

_ გადამწყვეტ ნაბიჯებს გადადგამენ დივერსიების გასახორციელებლად, სახელდობრ:
ა. ქართული ცნობიერებისა და ეროვნული მეურნეობის გასანადგურებლად.
ბ. “სახელმწიფო რელიგიად~, ყოველგვარი გამოცხადების გარეშე, ერთ-ერთი პოლიტიკური იდეოლოგიის დამახინჯებული, ნეობოლშევიკური, ექსტრემისტული ფორმის, “ფსევდოლიბერალიზმის”, დამკვიდრებისათვის    მართლმადიდებლური მოძღვრების ფუძემდებლური პრინციპების  წინააღმდეგ ბრძოლაში.
გ.საქართველოს დემოგრაფიული შემადგენლობის შესაცვლელად: იძულებითი ემიგრაციის და მოქალაქეობის მიღების გაადვილებული პროცედურის გამო (საკანონმდებლო და პრაქტიკული  ბაზა უკვე შექმნილი აქვთ), ძირძველი მოსახლეობის ნაცვლად საქართველოში შემოიყვანენ და სიმბოლურ ფასად მიყიდული  მიწით დააკმაყოფილებენ ნაკლებ განვითარებული ქვეყნებიდან წამოსულ პოპულაციურ მასას, რომელიც მათი ერთგული მხარდამჭერი იქნება ყველა არჩევნებში.
დ. უცხო სუბიექტებისათვის (პირველ ყოვლისა – რუსეთისა და რუსული ფირმებისათვის) საქართველოს ეკონომიკურად და სხვამხრივ სტრატეგიული ობიექტების გასასხვისებლად.
_ განახორციელებენ `მეხუთე კოლონისაგან~ ლობირებულ და შევარდნაძის მიერაც   გაჟღერებულ   მოღალატურ გეგმას _ რუსეთთან პოლიტიკური კაპიტულაციის გაფორმებას  მიტაცებული  მხარეების `სუვერენიტეტის~ აღიარების გზით  (რისი იურიდიული საფუძველიც იქნება საქართველოს მიერ       `დამოუკიდებელი~ აფხაზეთისა და  `დამოუკიდებელი~ `სამხრეთ ოსეთის~ ცნობა), სამართლებრივად იოლად დაშლადი (რამდენსამე კვირაში ან წელიწადში   რომელიმე მონაწილის სურვილის შემთხვევაში),    ანუ კონფედერაციული სახელმწიფო შექმნას,   რაც დღეს მთავარი საფრთხეა საქართველოსთვის. თან ეს გეგმა ლამაზად შეფუთული უნდა მიეწოდოს ხალხს, როგორც, თითქოს, საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა.
_ ცნობენ საქართველოს ნაწილს `სამხრეთ ოსეთად~, ანუ მეზობელი ქვეყნის ტერიტორიის სამხრეთ ნაწილად, და კაცობრიობის წინაშე დააყენებენ ორი ოსეთის – ერთი ნამდვილისა (ქედის ჩრდილოეთით) და მეორე ყალბის – `შეერთების~ ამოცანას, რაც ამავდროულად სტიმულირებას გაუკეთებს სხვა რეგიონებში სეპარატიზმს.
_ აბსურდული განცხადების შესაბამისად, თითქოს ქართველი ერი არის `მრავალეთნიკური ერი~,   განახორციელებენ საქართველოს ფედერირებას, ანუ სახელმწიფოს გარდაქმნას თავის ისტორიულ კუთხეთა `ფედერაციად~, რითაც მაქსიმუმ ორი თაობის მანძილზე დაიშლება არა მხოლოდ ქართული სახელმწიფო და ქართველი ერი, არამედ თვით ერთიანი ეროვნული ცნობიერებაც.
_ მოსალოდნელია, რომ სააკაშვილი კვლავ მიზანმიმართულად უზრუნველყოფს რუსეთის ხელისუფლებას საბაბით  და კიდევ  შეუწყობს ხელს, როგორც 2008 წლის აგვისტოში, რუსული პროვოკაციის ფონზე, რუსეთის მიერ შეტევითი სამხედრო მოქმედების განახლებას საქართველოს მიწაწყალზე (რუსეთის  ზემოთჩამოთვლილი ინტერესების იძულებითი რეალიზაციის მიზნით).

ქართველი ერის წინაშე დგას ამოცანა, პოლიტიკურ პროცესებში   გამოაჩინოს    მტკიცე ნება,  ააშენოს     და დაიცვას ქრისტიანულ ღირებულებეზე დაფუძნებული  საქართველოს  ეროვნული  სახელმწიფო, რისთვისაც  აუცილებელია მის სათავეში არამარიონეტული, სახელმწიფოსადმი ერთგული ხელისუფლების მოყვანა, ხოლო ასეთი ხელისუფლების შექმნისათვის   საჭიროდ მიგვაჩნია, სააკაშვილისა და მისი რეჟიმის მოცილებისათვის ბრძოლის პარალელურად, ძირამდე შერყეული ქართული სახელმწიფოებრიობის აღდგენის საქმის ნულიდან დაწყება.

I.     მუდმივი ღირებულებები

_   ობიექტური პოლიტიკური, საკანონმდებლო და პრაქტიკული პირობების შექმნა საქართველოს, როგორც  დამოუკიდებელი, გაეროს მიერ აღიარებულ საზღვრებში მდებარე,   ქართული   სახელმწიფოს მარადიულყოფისათვის;

_ თავისუფლების, ეროვნული მიწა-წყლის შენარჩუნების, ადამიანური ღირსების დაცვისა და საქართველოს სამოციქულო ეკლესიისათვის ფუნქციონირების თავისუფალი (ზეწოლისაგან და აგენტურის პროვოკაციული მოქმედებისაგან დაცული) სივრცის  უზრუნველყოფა;

_ ზრუნვა ჩვენი თვითმყოფადობის დასაცავად, ეროვნული ფასეულობებების განსავითარებლად და მათთვის რეალიზების თანამედროვე ფორმების მისაცემად, ეროვნული გენოფონდის შენარჩუნებისაკენ მიმართული მასტიმულირებელი სისტემების შესაქმნელად და განსახორციელებლად, ქართული სულიერების შესანარჩუნებლად და განსამტკიცებლად; სახელმწიფოს ძლიერების  საფუძველთა საფუძველის _ეროვნული   თანხმობის  მისაღწევად. უნდა გავხდეთ   კაცობრიობის   პარტნიორი   ერი და არ   დავკარგოთ საბოლოოდ      ჩვენი   თვითმყოფადობა. გავხდეთ   მსოფლიო   პოლიტიკის   სუბიექტი,  და კვლავ არ დავრჩეთ მხოლოდ  სხვისი   ზრუნვის და,   შესაბამისად,  მხოლოდ მის   მომსახურე   ობიექტად.

_ დემოკრატიისთვის ფუძემდებელი ღირებულებები (თავისუფლება, თანასწორობა, სამართლიანობა, საზოგადოებაზე პასუხისმგებლობა და სხვ.) საქართველოსთვის იმპორტირებული ღირებულებები არაა, არამედ საკუთარია, ორგანულია და ტრადიციულია. საქართველოს დღევანდელსა და განჭვრეტად სიტუაციაში არ არის და არც ჩანს პუნქტი, რომელშიც საქართველოს ეროვნული და სახელმწიფოებრივი ინტერესი კონფლიქტში მოდის ამ რიგის ღირებულებებთან ან არ ემთხვეოდეს მათ. საქართველოს სჭირდება დასავლეთთან კონსულტაციები დემოკრატიის კონკრეტულ იურიდიულ ინსტიტუტთა სრულყოფის მექანიზმებზე, მაგრამ არა ინსტრუქტირება მისი პრინციპების შესახებ.

_ სეკულარული სახელმწიფოს პრინციპი არ ნიშნავს სეკულარულ საზოგადოებას. Eეკლესია და საზოგადოება განუყოფელია.   ისტორიის მარადიული  სუბიექტობა  ნიშნავს  მარადიულ  ღირებულებებზე      დაფუძნებულ     ცხოვრებას.  ჩვენთვის  პოლიტიკა რწმენის და უფლის მცნებებზე დაფუძნებული   შეხედულებების  და  შესაბამისი   გადაწყვეტილებების  ცხოვრებაში  პრაქტიკული  გატარებაა.

_  კონკრეტულ  ადამიანში   ეკლესიის   მრევლისა   და   ქვეყნის  მოქალაქის  ჰარმონიული შერწყმა,  სახელმწიფოსა   და   ეკლესიის   ინტერესთა   გაერთიანება, (როგორც  საქართველოს  ყველაზე  წარმატებულ   პერიოდებში)  პრობლემების  მოგვარების საშუალებას  იძლევა.

_ სრულიად მიუღებელია   ფსევდოდემოკრატიის  იმპლანტაცია,  როგორც ყოვლად შეუსაბამო ქართველი ერის ტრადიციული მდგომარეობისთვის და ლიბერალიზმს ამოფარებული მარგინალური ფსევდოღირებულებების   იდეოლოგიური ექპანსია, რომელიც მხოლოდ იარაღს წარმოადგენს გარე თუ შიდა ძალების ხელში ეროვნული და ზნეობრივი ღირებულებების წინააღმდეგ. ახდენს დამახინჯებული ეროვნული  ცნობიერებისა  და უზნეო, არასწორი ცხოვრების წესის მიზანმიმართული პროპაგანდასა და სტიმულირება- ხელშეწყობას.

II.    Pპოლიტიკური  პრინციპები
_ სახელმწიფოებრიობის ოპტიმალური მოდელის შექმნა და განვითარება (ქვეყნის სპეციფიკური პრობლემებიდან გამომდინარე), ანუ ისეთისა, რომელიც    ოპტიმალური იქნება საქართველოს   სადღეისოდ აქტუალურ და ისტორიულ პერსპექტივაზე გამწვდომი ეროვნული ინტერესების რეალიზაციისათვის, ყველა სხვა შესაძლებელზე უკეთესად   უზრუნველყოფს როგორც მოქალაქეთა დღევანდელ კეთილდღეობასა და უსაფრთხოებას, ისე გრძელვადიანი (მათ შორის – ისტორიულმასშტაბიანი) ეროვნული ამოცანების გადაჭრას;

_  სახელმწიფოს ინსტიტუციონალური  (განათლების, მეცნიერების, ხელოვნების და ა.შ. ჩათვლით) და სტრუქტურული სისტემების (კორუფციის კულტივაცია, კლანურობის თარეში და ა.შ.) ხელოვნური და მიზანმიმართული ნგრევის შეჩერება,   მოზარდი თაობებისათვის ჯანსაღი პედაგოგიური და მორალური და გარანტირებული ინფორმირებულობის სივრცის  შექმნა;

_ საქართველოში, დღეს ჩვენს მიერ კონტროლირებად სივრცეში, სხვა ქვეყნის აგენტურის უვნებელყოფა;

_ საქართველოს სრული დეოკუპაცია ანუ  საქართველოს   მთელი
ტერიტორიიდან რუსეთის  შეიარაღებული ძალების  გაყვანა და სახელმწიფო
მართვის საბჭოთა- ბოლშევიკური  სისტემის   დემონტაჟი;

_ ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა;

_ საკანონმდებლო და პრაქტიკული პირობების შექმნა აფხაზი ხალხის,  როგორც ეროვნული უმცირესობის, სრული (მათ შორის – ტერიტორიული ავტონომიის სახით)  ეროვნული თვითრეალიზაციისათვის და,   აგრეთვე, ყველა ეთნიკური კუთვნილების მოქალაქეთათვის    სრული ეროვნული   თვითრეალიზაციის ინტერესების  განხორციელებისათვის    ფუნქციური  (მაგრამ არა ტერიტორიული) ავტონომიის წესით;

_ ქართულ-აფხაზურ-ოსური  კონფედერაციის ანუ ნებაყოფლობით, ხელშეკრულებაზე დამყარებული, სამართლებრივად იოლად დაშლადი(როგორც კი მისი ერთ-ერთი მონაწილე განაცხადებს, რომ კონფედერაციაში ყოფნა აღარ სურს),   გაერთიანების,   შექმნის  განხორციელების არდაშვება;

_ საქართველო არის და უნდა იყოს  უნიტარული სახელმწიფო ფართო და ქმედითი თვითმმართველობით.  აფხაზეთი არის ავტონომიური ტერიტორიულ-პოლიტიკური  ერთეული საქართველოს შემადგენლობაში;

_ სახელის `სამხრეთ ოსეთი~ ერთხელ და სამუდამოდ ამოღება ოფიციალური სიტყვახმარებიდან; განცხადება და მსოფლიოსთვის განმარტება იმისა, რომ `სამხრეთ ოსეთი~ არის რუსი ბოლშევიკი ოკუპანტების მიერ საქართველოს დაუძლურების მიზნით ხელოვნურად შექმნილი ტოპონიმი და ადმინისტრაციული ერთეული, და არა ისტორიული, დემოგრაფიული, ეკონომიკური ან სხვა რამ რეალობა, რომელიც საფრთხეს უქმნის და ყოველთვის შეუქმნის ქართველი და ოსი ხალხის მშვიდობიან თანაცხოვრებას;

_ განუკითხავი იმიგრაციის აღკვეთა და გაჭირვებით გამოწვეული მასობრივი ემიგრაციის შეჩერება; დემოგრაფიული ვითარების რადიკალური გამოსწორება სახელმწიფოს მაქსიმალურად აქტიური საკანონმდებლო, ორგანიზაციული და ეკონომიკური მოქმედებების შედეგად;

_ თვითმმართველობის დამკვიდრება და დემოკრატიის რეალიზება ანუ ხელისუფლების რეალური არჩევითობა და კონტროლი ხალხის მიერ;

_ ადამიანის უფლება-მოვალეობათა გააზრების და მათი ორგანიზაციული დაცვის პრაქტიკის იმ ყველაზე მაღალი დონის მიღწევა, რომელიც კი დღეს არსებობს   მსოფლიოს რომელსამე   წერტილში;

_ ეკონომიკური და სოციალური პრობლემების (პირველ ყოვლისა – საყოველთაო ჯანდაცვის, სოციალური დაცვის, მცირე და საშუალო ბიზნესის სტიმულირების, დასაქმების მუდმივად ღია სივრცისა და სამუშაო ადგილების შექმნის და ა.შ.) რადიკალური გადაჭრა სახელმწიფოს მაქსიმალურად აქტიური მონაწილეობითა და ძალისხმევით;

_ საქართველოს თავდაცვისუნარიანობის და სამოქალაქო თავდაცვის ორგანიზება; სათავდაცვო წარმოების განვითარება; გაწვევაზე დამყარებული და პროფესიული შეიარაღებული ძალების შეხამებული თანაარსებობა და თანამოქმედება;

_ მიწათსარგებლობისა და მიწათმფლობელობის დღევანდელი სურათის დემოკრატიზაცია (სასოფლო-სამეორნეო მიწის მთლიანი ათვისება) იმ კონკრეტული ფორმით,    რასაც მოცემულ მომენტში მოითხოვს ქვეყნის სასურსათო უსაფრთხოება;

_ ენერგეტიკული, სამრეწველო და სატრანსპორტო ობიექტების (განსაკუთრებით სასიცოცხლოდ სტრატეგიული ობიექტების) პრივატიზების აქტთა გადახედვა კანონიერების თვალსაზრისით. ობიექტთა პრივატიზების პარალელურად მათი მართვის პრივატიზების (იჯარის) განვითარება. უძრავ ქონებაზე (მიწის ჩათვლით) გრძელვადიანი გასხვისებადი იჯარის განვითარება;

III.    საგარეო პოლიტიკის მიმართულებები:

_ საეთაშორისო ურთიერთობების სუბიექტებთან პოლიტიკური, ეკონომიკური და კულტურული ურთიერთობა იქნება შესაბამისი მათი მხრიდან საქართველოს მიმართ განხორციელებული ან მოსალოდნელი ქმედებისა;

_ დასავლური დემოკრატიების პრაქტიკა, რომელშიც   განხორციელებულია ფილოსოფიური, პოლიტიკური, სოციალური აზრის და მორალური განვითარების ის ფუნდამეტური შედეგები, რომლებიც დღეს ადამიანისა და კაცობრიობის მსოფლმხედველობის საფუძველს შეადგენენ, საქართველოსათვის   იმპორტირებული არაა, არამედ, არსებითად, საკუთარი ტრადიციული ღირებულებების იდენტურია.
პიროვნების ღირსების, ადამიანთა თავისუფლების, კანონის წინაშე თანასწორობის, თვითმმართველობის,  სოციალური, სამართლებრიობის, ძალაუფლებათა დანაწილების, ხელისუფლების წარმომადგენლობითობის,  უდანაშაულობის პრეზუმციისა და სასამართლო პროცესების გამჭირვალეობის პოლიტიკური პრინციპები    და ა.შ. უნდა იყოს და არ შეიძლება არ იყოს საქართველოს პოლიტიკური და სოციალური ცხოვრების ძირითადი ქვაკუთხედი. როგორც სისტემა ინდივიდის ადამიანურ უფლებათა დაცვისა, ანუ როგორც ინდივიდზე სახელმწიფოს ზემოქმედენის შესაძლებლობათა რეგლამენტაციისა;

_  დასავლეთთან   თანამშრომლობის ფონზე, იმის მიღწევა, რომ საქართველო განიხილებოდეს არა როგორც მხოლოდ ტერიტორია, რომლის მოსახლეობის განწყობილებასაც არსებითი მნიშვნელობა არა აქვს პროცესთა წარმართვისათვის, არამედ როგორც პარტნიორი, რომლის ეროვნული ინტერესები (მათ შორის   სათავდაცვო) პირველხარისხოვან ანგარიშგაწევას საჭიროებს;

_  რუსეთის ფედერაციასთან საქართველოს პოლიტიკური ურთიერთობების ნორმალიზაცია შესაძლებალია   ანექსიის შედეგების ლიკვიდაციის პირობებში.

—————————————————————————————————————————–
საჭირო ქმედება
_ ეროვნული ცნობიერების მატარებელმა დამოუკიდებელმა   პოლიტიკურმა სუბიექტებმა   (ორგანიზაციებმა და პიროვნებებმა)    უნდა აიღონ თავის თავზე პასუხისმგებლობა  და   შესძლონ   ერსა და  საზოგადოებას  წარუდგინონ
სახელმწიფოს მოქმედების, ანუ ქვეყნის მართვის კურსის, კონკრეტული
პროგრამა:  ჩამოაყალიბონ და   დაასაბუთონ საერთო ეროვნული ამოცანები,
პირველი რიგის და შემდგომი კონკრეტული სახელმწიფოებრივი  ნაბიჯები,
რომელიც აუცილებელია და საკმარისია საქართველოს   გადასარჩენად, მის
გამოსაყვანად დღევანდელი კრიზისიდან და მისი მომავლის უზრუნველსაყოფად.
_   საქართველო ჯერ თავისი პოლიტიკური სპექტრის სახით, მერე მოსახლეობის
ფართო მასის სახით ოფიციალურად უნდა გაემიჯნოს სააკაშვილის ორგულსა და
არალეგიტიმურ   მმართველობას, რათა ამით შეიქმნას ბაზა ამ ხელისუფლების
მიერ უკვე განხორციელებული და სამომავლოდ დაგეგმილი კაპიტულანტური
გარიგებების დეზავუირების, საქართველოს ეროვნული სიმდიდრის
კორუმპირებული და უკანონო გასხვისების აქტების გაუქმების (სასამართლო
წესით)   და საერთაშორისო თანამეგობრობის მხრიდან საქართველოს
მოსალოდნელი იზოლაციის შეჩერების განხორციელებისათვის.
_ მ.    სააკაშვილის   დამნაშავე და უზურპატორი    რეჟიმის     ქვეყნის
ერთგული, არაკორუმპირებული და კვალიფიციური  ხელისუფლებით შეცვლის
ოპტიმალურ გზად მიგვაჩნია პოლიტიკური ძალებისა და საზოგადოების
ერთობლივი აქტიური,  თანმიმდევრული, გააზრებული და ადექვატური ნაბიჯებით
(და არა ერთჯერადი პიარ-აქციებით, შეუსრულებელ დაპირებათა გამოთქმით,
ილუზორული ერთიანობით ან ბრძოლის იმიტაციით)   ხელისუფლების
იძულება   ქვეყნისათვის  აუცილებელი და გადაუდებელი  პოლიტიკური
ეროვნული ამოცანების გადაწყვეტილებების  მისაღებად.
_ მთავარი მოწოდება  უნდა იყოს  პოზიტიური ანუ ქვეყნის გადარჩენისა და
აღმშენებლობისათვის   აუცილებელი მოთხოვნები,  რისთვისაც   თითოეული
ქართველისათვის   ბრძოლა  და თავგანწირვა  საპატიო მოვალეობაა. მხოლოდ
ლოზუნგი `წადი~  გამარჯვებაზე ორიენტირებული  სერიოზული პოლიტიკის
ლოზუნგად არ კმარა (ეს არის ბრძოლის უკმარისი, მაშასადმე _ ამთავითვე
უპერსპექტივო  ტაქტიკა).
_ საქართველოს ხელისუფლების შესაცვლელად ერთგული, არაკორუმპირებული
და კვალიფიციური ხელისუფლებით ჩვენ გამოსადეგად მიგვაჩნია მთელი
სპექტრი ტირანიასთან ბრძოლის იმ   მეთოდებისა, რაც კაცობრიობის ეთიკურ
და ზოგად ჰუმანიტარულ აზრს სადღეისოდ განსაზღვრული აქვს.
_ რეალურად დემოკრატიული   საარჩევნო კანონმდებლობის მომზადება და
ვადამდელი საპრეზიდენტო და საპარლამენტო არჩევნების ჩატარება; საარჩევნო
სიების და  მოქალაქეთა მიერ მიცემული ხმების დაცვა გაყალბების
მცდელობისაგან  და  ამ არჩევნების მოგება ეროვნულ, პროფესიონალურ
და არაკორუმპირებულ ძალთა მიერ.
_ ტირანიის პირობებშივე  სახელმწიფო ნგრევის   შეჩერება (რაც ოპოზიციის
მუდმივ მიზნებში შედის) და სწორი საარჩევნო კანონის გამოძალვა
ხელისუფლების ხელიდან, რაც სისხლისღვრის გარეშე მხოლოდ ქუჩის აქციას
შეუძლია.
_ სააკაშვილისა და მისი რეჟიმის ხელისუფლებიდან მოცილებისათვის
ბრძოლის მოტივი და უფლება ქართველ ხალხს აქვს. ეს, რა თქმა უნდა, არ
ნიშნავს, რომ ეს უფლება გამოყენებულ იქნას სიბრძნის, მორალის ან
სახელმწიფოს ბედზე პასუხისმგებლობის გარეშე, ანუ განუკითხავად.
სახელდობრ, თუკი კონსტიტუციურად და მორალურად გამართლებულმა
საზოგადოებამ ტირანის მოსაშორებლად აირჩია მისი საყრდენი სტრუქტურების
პარალიზების გზა მასობრივი გამოსვლების გამოყენებით,   მაშინ, მაგალითად,
დასაშვებია იმ სტრუქტურათა ფუნქციონირების შეფერხება, რომლებიც
ემსახურებიან მხოლოდ რეჟიმს, და არა სახელმწიფოს, ვთქვათ, მართვადი
ტელევიზიისა (და არა ჟურნალისტებზე უხეშობა), კორუმპირებული მერიისა,
დანაშაულებრივი შსს-ს ობიექტებისა და სხვა, რომელიც სახელმწიფოს
ბიუჯეტიდან ფინანსდება, მაგრამ არა სამედიცინო და სატრანსპორტო სისტემისა,
რომელიც ხალხს ემსახურება.
_  მაქსიმალურად ინტენსიური ძალისხმევა უნდა იყოს მიმართული მიმდინარე
ამოცანათა გადასაჭრელადაც, მათ შორის – საქართველოს ადექვატური
ინფორმაციული თავდაცვის, ანუ მსოფლიოსთვის (განსაკუთრებით მიმდებარე
რეგიონისათვის) საქართველოში არსებული პრობლემების და მდგომარეობის
შესახებ სწორი ინფორმაციის მიწოდების   ამოცანისაც, რაც მნიშვნელოვანი
ფაქტორია არაერთი საფრთხის   ნეიტრალიზაციისათვის.

რათა ნებსით თუ  უნებლიეთ არ აღვმოჩნდეთ ჩათრეული სხვის ბინძურ
თამაშებში  (ხელისუფლების   მორიგი ჩანაცვლება  ან სამოქალაქო
დაპირისპირება) ამისათვის:
_    უნდა  განისაზღვროს ქვეყნის წინაშე არსებული  საფრთხეები და ის
პარამეტრები, რომლითაც შესაძლებელია ამ საფრთხეების   ნეიტრალიზება.
_ მკაცრად უნდა იყოს ჩამოყალიბებული პოლიტიკურ ღირებულებათა
სისტემა, რომელთა გაზიარება იქნება სავალდებულო პირობა ოპოზიციურ
გაერთიანებაში მონაწილეობისა.
_ არ უნდა მიეცეს საშუალება   სააკაშვილის რეჟიმს  და მის მფარველებს
ანტისახელმწიფოებრივი მანიპულაციებისათვის, რისთვისაც უნდა მოხდეს
პოლიტიკური სუბიექტების პასუხისმგებლობათა   დაკონკრეტება      და
საქართველოს ჯანსაღი პოლიტიკური  სპექტრის   სატელიტი ფსევდო
ოპოზიციური  ძალებისაგან   გამიჯვნა.

_ ჩვენ  ვდგავართ და მუდამ მზად ვართ დასადგომად საპროტესტო აქციის შემადგენლობაში, რათა საქართველოს მოვაცილოთ მტერი ხელისუფლება, რომლის საქმიანობა შეუთავსებადია ჩვენი სახელმწიფოს სასიცოცხლო ინტერესებთან (მზად ვართ წარმოვადგინოთ ბრძოლის კონკრეტული მექანიზმები).

_ პოლიტიკური ბრძოლის პარალელურად, ამასთანავე, მისაღებად მიგვაჩნია,   ქვეყნის საკეთილდღეოდ მიმართული დიალოგი და არა    სეპარატიულ მოლაპარაკებათა არსებული დამღუპველი პრაქტიკა. მოლაპარაკებას ვაწარმოებთ მხოლოდ იმ პრინციპის საფუძველზე, რომ საზოგადოების ინტერესებში (ზედმეტი არაჯანსაღი ესკალაციის ასარიდებლად) მოლაპარაკების წარმოება დასაშვებია ყველა სუბიექტთან უგამონაკლისოდ.
იმ პოლიტიკურ ორგანიზაციებთან და პიროვნებებთან, რომელნიც ჩვენს ციტირებულ პოზიცია-მინიმუმს მხოლოდ ნაწილობრივ იზიარებენ, ჩვენ შეგვიძლია მხოლოდ ერთჯერადი თანამშრომლობა კონკრეტულ ერთჯერად ამოცანებთან მიმართებაში.

ჩვენს პრინციპულ დებულებებში ასახულ ყველა თემაზე დისკუსიისათვის მუდამ მზად ვართ.

ჩვენი ძალა იმ ერთობაშია, რომელიც ღმერთს დაგვაახლოვებს

მამუკა გიორგაძე      2009