„საბავშვო ბაღში ხომ არა ვართ, რომ ერთმანეთს ნეკი ნეკისა, შერიგებისა ვუთხრათ?“

მამუკა გიორგაძე: „იმედი არ მაქვს, რომ საქართველოს ხელისუფლებები ნატოში შესვლას ხელს შეუწყობენ“

„ორივე ძალა დუმს იმაზე, რომ ვიღაცას ქონება გადაეცა 1 ლარად“;

„ის ფაქტი, რომ სააკაშვილი არ ვარგა, „ოცნება“ კი სწორად არ იქცევა, ჩვენს ვალდებულებას და პასუხისმგებლობას უფრო ზრდის“

მარიამ მჭედლიშვილი

რა პროცესები მიმდინარეობს საქართველოში? რა მხრივ დაიწია დემოკრატიის ხარისხმა ქვეყანაში? როდის დაიწყება ქვეყნის განვითარება? ამ და სხვა საკითხებზე „ახალი თაობა“ ესაუბრა სახალხო პარტიის თავმჯდომარეს, ყოფილ დისიდენტსა და დეპუტატს, მამუკა გიორგაძეს

_ ბოლო დროს ბევრი საუბარია პოლიტიკურ თანხმობაზე, შერიგებასა და დეპოლარიზაციაზე. ამაზე განცხადებები გააკეთეს მოქმედმა და ყოფილმა პრეზიდენტებმა-ზურაბიშვილმა, სააკაშვილმა, მარგველაშვილმა. საზოგადოების ნაწილი მათ შეხვედრას ელის. რას იტყვით?

_ ესეც, ისევე როგორც სხვა ბევრი მოვლენა, არაარსებითია და მიმართულია არსებითი და ქვეყნისთვის სასიცოცხლო პრობლემების გადასაფარად. რას ნიშნავს ამ შემთხვევაში შერიგება? ვინ ვის ურიგდება? საბავშვო ბაღში ხომ არა ვართ, რომ ერთმანეთს ნეკი ნეკისა, შერიგებისა ვუთხრათ? თუ მამუკა გიორგაძეს ვინმემ ფიზიკური შეურაცხყოფა მიაყენა, თუ მას ქონება წაართვა ან დაუნგრია, დამნაშავის პატიება მისი საქმეა და არა ვინმე სხვისა. ჩვენ ვსაუბრობთ ბევრად მძიმე, ქვეყნის წინაშე ჩადენილ დანაშაულებზე. ქვეყანა ხომ ვინმეს საკუთრება არ არის! საქართველო ეკუთვნოდა ჩვენს წინაპრებს. ის ეკუთვნის შთამომავლობას. ქვეყნის, ერის წინაშე ჩადენილი დანაშაულის პატიება და მიტევება რომელიმე შეხვედრაზე გადასწყვეტი საკითხი არ არის. ამ ინიციატივითაც უნდათ ხალხის ყურადღების გადატანა არსებითიდან.

_ რაში მდგომარეობს არსებითი?

_ არსებითია ერის ეროვნული ამოცანა, ქვეყნის მიზანი. ჩვენ უნდა ვმსჯელობდეთ იმაზე, რა ნაბიჯებია გადასადგმელი იმისათვის, რომ საქართველომ ბოლოს და ბოლოს, დაიწყოს განვითარება. ამის მაგივრად ვხედავთ პიროვნულ დაპირისპირებას და ყურადღების გადატანა.გვაყურებენებენ იმას, თუ როგორ ვერ იტანს სააკაშვილი ივანიშვილს, ივანიშვილი-სააკაშვილს, იმას, რომ ზურაბიშვილი იმყოფება სხვა განზომილებაში, იმას, რომ მარგველაშვილი ადრეც იყო ცარიელი ადგილი და ახლაც არაფერს წარმოადგენს.

_ პარტიებზე რას იტყვით?

_ ისინი არ არიან ჩამოყალიბებული კლასიკური პარტიები თავისი იდეოლოგიით. ამ პოლიტიკურ ძალებს საერთოდ არ გააჩნიათ იდეოლოგია. ხალხის ყურადღების გადატანას ისინიც ცდილობენ. მიმდინარეობს სასამართლო პროცესები სააკაშვილის საქმეებზე. ერთ-ერთი ბრალდება უკავშირდება 9 მილიონს. ამაზე ედავებიან იმ დროს, როცა კაცს კოდორის ხეობა და ახალგორი აქვს ჩაბარებული. როცა ვამბობ, რომ მთელი ყურადღება გადატანილია არაარსებით საკითხებზე, ამასაც ვგულისხმობ. ჩვენ ვინმეს გასამართლება შურისძიებისა და ანგარიშსწორებისთვის არ გვინდა. მომხდარია დანაშაულები ქვეყნის წინააღმდეგ. ამაზე უნდა იყოს რეაგირება კანონის შესაბამისად, რომ ამგვარის ჩადენის სურვილი სხვას აღარ გაუჩნდეს. მოქმედი პრეზიდენტი, ერთი მხრივ, საუბრობს შერიგებასა და თანხმობაზე. მეორე მხრივ, თვალს ხუჭავს სასამართლოს მონოპოლიზაციაზე. ასეა პარტია „ოცნებაც“. ერთი მხრივ, გვეუბნებიან, რომ ჯანსაღი პროცესები უნდათ, მეორე მხრივ, ნორმალურ საარჩევნო კანონსაც კი არ იღებენ. ეს არის ბოლშევიზმი. ბოლშევიკები ერთს ფიქრობდნენ, მეორეს ამბობდნენ და მესამეს აკეთებდნენ.

_ როცა ქვეყანაში უკიდურესი პოლარიზაციაა, ხომ უნდა დაიწყოს დეპოლარიზაცია?

_ საქმე ისაა, რომ ეს პოლარიზაცია ხელოვნურია. რომ იყოს პოლარიზაცია ჯანსაღი დისკუსიის შედეგად, მხარეები რომ ქვეყნისთვის საჭირბოროტო საკითხებზე ვერ რიგდებოდნენ, ეს იქნებოდა ნორმალური, ეს იქნებოდა შიდა დუღილის პროცესი პარლამენტის შიგნით და გარეთ. ერთმანეთთან დაპირისპირებული ძალები არ მსჯელობენ დეოკუპაციის გზებზე, ტერიტორიულ მთლიანობაზე, ეკონომიკური და სოციალური პრობლემების გადაჭრაზე. ყველაფერი პიროვნულ ფაქტორამდე და ხელოვნურობამდე დადის. სხვა სახელმწიფოებშიც არსებობს პიროვნული კონფლიქტები, ერთმანეთთან შეუთავსებლობა. განსხვავება ისაა, რომ სხვაგან ამაზე მაღლა დგას ჯანსაღი პოლიტიკური ცხოვრება.

_ ჩვენთან მარტო პიროვნული დაპირისპირებებია?

_ სააკაშვილის მიმართ ზიზღი აწყობს „ქართულ ოცნებას“ და პირიქით. მმართველი პარტია რაღაც გადაწყვეტილებების მიღებას აპირებს მას შემდეგ, რაც სააკაშვილის პრობლემას გადაწყვეტს. ნაციონალები ამბობენ, რომ ჯერ ივანიშვილი უნდა მოაშორონ ქვეყანას და საქმეს მერე მიხედავენ. ორივე ძალა დუმს იმაზე, რომ ვიღაცას ქონება გადაეცა 1 ლარად; ორივე ერთნაირი შემართებით ებრძვის ეკლესიას; ორივე ახშობს თავისუფალ აზრს; ორივე ცდილობს პროცესებიდან გაიყვანოს ჯანსაღი პოლიტიკური ძალები. პოლარიზებულია პოლიტიკური გარემო. პოლარიზებულია მედიასივრცე. ერთ არხიდან მეორეზე რომ გადართავ, სხვადასხვა სამყაროში ხვდები. დევალვირებულია ფრაზები და ტერმინები. მაგალითად, ხდება ისეთი სიტყვის დევალვირება, როგორიცაა შერიგება და პატიება. მოკლედ, საბჭოთა კავშირში ვართ. ოღონდ, იმ განსხვაევით, რომ ახლა მოხსნილია სოციალური პასუხისმგებლობა. პოლიტიკურად იგივეა, ოღონდ, სოციალური ვალდებულებების გარეშე.

_ ამიტომ ხომ არ არის, რომ მოსახლეობის ნაწილს საბჭოთა წარსულის მიმართ ნოსტალგია გაუჩნდა?

_ ოთარ ჭილაძის სიტყვები გამახსენდა იმაზე, რომ ადამიანებს ბორკილები სტაბილურობად მიაჩნიათ. ვინც ღრმად არ აანალიზებს მოვლენებს, იმისთვის ის საუკეთესო დრო იყო. სამწუხაროა, რომ პოლიტიკური პროცესები დღესაც დახშულია. აქაც ოთარ ჭილაძის ფრაზა მახსენდება იმის შესახებ, რომ მაშინდელი ჭუჭყი ზევით ამოტივტივდა. საუბედუროდ, ბევრი ჩავარდა ნიჰილიზმში, ბევრმა ხელი ჩაიქნია.

_ უკვე გავრცელდა ოფიციალური ინფორმაციები იმის შესახებ, რომ ნატო საქართველოსა და უკრაინის გამო რუსეთთან კომპრომისზე არ წავა. ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ საქარტველოს მოუწევს გადემოკრატიულება?

_ნატო გულწრფელად გვიღებს კარს. ეს ორგანიზაცია რომ რუსეთთან კომპრომისზე არ წავა, ამაში ეჭვი არ მეპარება. მე სხვა რამ მაფიქრებს. იმედი არ მაქვს, რომ საქართველოს ხელისუფლებები ნატოში შესვლას ხელს შეუწყობენ.

_ ამას რის საფუძველზე ამბობთ?

_ წარსულის საფუძველზე. ბოლო 20 წელიწადია, ჩრდილოატლანტიკური ინტეგრაციისთვის არაფერი გაკეთებულა. მოქალაქეთა კავშირის ოპონენტები ვიყავით, მაგრამ შემიძლია ვთქვა, რომ შევარდნაძის დროს უფრო იდგმებოდა ნაბიჯები ნატოს მიმართულებით. სააკაშვილის დროსა და ივანიშვილის დროსაც ჩამოყალიბდა მონოპოლიზებული პოლიტიკური სისტემა. ამან ქვეყანა უკან დასწია და ჩამოაშორა ნატოს სტანდარტებს. შევადაროთ 1 997-98 წლების კანონმდებლობა ახლანდელს. ისეთი განსხვავებაა, როგორ ცასა და დედამიწას შორის. როცა ჩვენ, სახალხო პარტია ვიყავით პარლამენტში, ბევრად დემოკრატიული კანონები და დადგენილებები მიიღებოდა, ვიდრე ბოლო ორი ათწლეულის განმავლობაში. ამიტომ ვამბობ, რომ უნდა გამოვიდეთ ქოც-ნაცური დაპირისპირებიდან და გადავიდეთ ქვეყნის აღმშენებლობის სტადიაზე. ნატოს ღია კარზე ქილიკიც კი ისმის. სამართლიანი სასამართლო, დემოკრატიული საარჩევნო გარემო, ჯანსაღი კონკურენცია ბიზნესში, პოლიტიკის დემონოპოლიზაცია მარტო ნატოსთვის კი არ გვინდა! ეს, პირველ რიგში, ჩვენი ქვეყნისთვის, ჩვენი შვილების მომავლისთვის არის საჭირო. ამ გზით უნდა განვითარდეს ქვეყანა. ნატოც დემოკრატიულ საზოგადოებას უჭერს მხარს და არა ოლიგარქების კეთილდღეობას. ნატოს ხელმძღვანელები ამას აცხადებენ კიდეც უკრაინის შემთხვევაში. საქართველოსა და უკრაინის მიმართ მიდგომები მსგავსია. ამ პრობლემებს ჩვენ თვითონ უნდა მივხედოთ ქვეყნის შიგნით.

_ როგორ? თქვენივე სიტყვებით, საზოგადოების ნაწილი ნიჰილიზმშია გადავარდნილი.

_ პასუხისმგებლობა უნდა ვიკისროთ. ის ფაქტი, რომ სააკაშვილი არ ვარგა, „ოცნება“ კი სწორად არ იქცევა, ჩვენს პასუხისმგებლობას უფრო ზრდის. ჩვენ ვალდებული ვართ, ვიყოთ პასუხიმგებლები და აქტიურები. ვგულისხმობ დამოუკიდებელ პოლიტიკურ ძალებსაც და საზოგადოებასაც. კერძო პირებსაც აკისრიათ ვალდებულებები. რაც შეეხება პოლიტიკურ ლიდერებს, ისინი საქმეში გამოიკვეთებიან. ლიდერად ჩაითვლება ის, ვისაც შეუძლია მეტი ტკივილის ატანა, ვისაც აქვს გამჭრიახი გონება, აქვს უნარი შეიმუშაოს ტაქტიკა და სხვა. საზოგადოება პოლიტიკური ცვლილებებისთვის მზად არის. მთავარია, პასუხისმგებლობის გამოჩენა და გაერთიანება იმ წრის გარშემო, ვისაც ამ საქმეში გამოცდილება აქვს. ეს თუ მოხერხდა, დაიწყება ქვეყნის განვითარება და დემოკრატიზაცია. ასეთ სიტუაციაში „ქართული ოცნება“ და ნაცმოძრაობა იძულებული გახდენიან, თავიანთი ენერგია და სხვა რესურსი ქვეყნის განვითარებას მოახმარონ.