რასაც რუსეთი უკრაინისაგან ითხოვს ამას საქართველოს ხელისუფლება თვითონ გააკეთებდა
ეს არის პოლიტიკური დევნის იმიტაცია
შორენა კოწოწაშვილი “ახალი თაობა” 17.04.2014
ეროვნული მოძრაობის წევრი მამუკა გიორგაძე რეგიონალიზმის საფრთხეზე საუბრობს და ხელისუფლებას ურჩევს უკრაინაში განვითარებული მოვლენებიდან გამომდინარე, მაქსიმალურად ფრთხილად იმოქმედოს. გიორგაძე ამბობს, რომ რასაც რუსეთი უკრაინას ძალით აკეთებინებს, იმას საქართველოს ხელისუფლება თავისი ინიციატივით აკეთებს.
გიორგაძე ჯავახეთის რეგიონთან დაკავშირებითაც ხედავს საფრთხეს და ფიქრობს, რომ მსგავს სერიოზულ თემებზე დღესვეა ნაბიჯების გადასადგმელი.
რაზე მეტყველებს ნაციონალების და `ოცნების~ ნაბიჯები და რა გადაწყვეტილება შეიძლება მიიღოს დასავლეთმა საქართველოს ხელისუფლების ნაბიჯებიდან გამომდინარე? _ ამ საკითხების ირგლივ გთავაზობთ ინტერვიუს `სახალხო პარტიის~ თავმჯდომარე მამუკა გიორგაძესთან.
_ ბატონო მამუკა, შექმნილი პოლიტიკური ვითარებიდან გამომდინარე, რამდენად არის წინაპირობა იმისა, რომ ქვეყნის შიგნით შიდა თუ გარე ძალების ინტერესიდან გამომდინარე ვითარებაც დაიძაბოს?
_ არა მარტო არჩევნების წინ, არამედ მთლიანად ბოლო პერიოდში ხელისუფლების ყურადღება და, სხვათა შორის, საზოგადოებისაც, გადატანილია, ვინ რამდენ კვერცხს ისვრის ამა თუ იმ მიმართულებით და ვინ რა სიტყვებს იხმარს ოპონენტის შეურაცხყოფის მისაყენებლად და არა იმაზე, რა ხდება დღეს მსოფლიოში. ელემენტარულად, ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ვუყურებთ სატელევიზიო არხებს, სადაც მხოლოდ ისეთი პოლიტიკური ჯგუფები თუ პიროვნებები გამოდიან, რომ ქვეყნის უმთავრეს სახელმწიფოებრივ ამოცანებზე არც მსჯელობენ. დღეს მთელი მსოფლიო განიხილავს უკრაინის ფედერალიზაციის საკითხს; რუსეთ-ამერიკის ურთუერთობაში სხვა სიტყვებზე უკვე აღარ არის საუბარი, რომ რუსეთის მხრიდან არის პირდაპირი მოთხოვნა, რომ უკრაინა გახდეს ფედერაციული სახელმწიფო და აქ, რუსეთის გვერდით, საქართველოში, საერთოდ, სიტყვა არ ისმის ამასთან დაკავშირებით. ტარდება თვითმმართველობის არჩვენები: ეს რომ იყოს, დავუშვათ, სხვა _ საპრეზიდენტო ან საპარლამენტო არჩვენები, იქაც გამორიცხულია, მაგრამ კიდევ შეიძლება, რომ გვერდი აუარო. პრაქტიკულად ჩვენ ვატარებთ იმ არჩევნებს, რომლის შემდგომაც უნდა დაიწყოს სახელმწიფოში ქვეყნის ტერიტორიული მოწყობის საკითხების განსაზღვრა. პრაქტიკულად ის, რასაც რუსეთი ძალით ითხოვს უკრაინისაგან, რასაც მთელი მსოფლიო ეწინააღმდგეება, სამწუხაროდ, ამას საქართველოს ხელისუფლება თავისი ნებით აკეთებს. ყველამ ვიცით, რომ არა მისი უწმინდესობის მკაფიო პოზიცია, დღეს ჩვენ თვითმმართველობის კანონში გვექნებოდა შემოტანილი რეგიონული სტრუქტურები, რაც სხვა არაფერია, თუ არა პერსპექტივაში საქართველოს დაშლის შესაძლებლობა; თუ არა ის, რასაც რუსეთი უკრაინისაგან ითხოვს ამას საქართველოს ხელისუფლება თვითონ გააკეთებდა…
_ თქვენი აზრით, ფედერალიზმის საფრთხე საქართველოში კიდევ დგას?
_ სწორედ ესაა, რომ მხოლოდ მისი უწმინდესობის მკაფიო პოზიციით არ მივიღეთ კანონში ჩვენ ეს ჩანაწერი. არის ხელისუფლება, რომელიც შეეცდება, ისე როგორც ოპოზიცია, რომ ამ გზით იაროს. ამ მხრივ ხელისუფლება და ოპოზიცია ერთმანეთისგან არ განსხვავდება. ჩვენ არ გაგვიგია არც `ოცნებისგან~, არც ნაცმოძრაობისგან, არც ბურჯანაძის ან სხვა რომელიმე პარტიისაგან პროტესტი საქართველოს დაშლის ამ გეგმასთან დაკავშირებით. ის, რასაც რუსეთი უკრაინისგან ითხოვს, ამას ჩვენი ხელისუფლება ნებით აკეთებს უკვე ამდენი წელია. ამდენი წელია არის ეს უაზრო სამხარეო დაყოფა. ამდენი წელიწადია ჩვენ მივდივართ რეგიონული სტრუქტურების შექმნისაკენ. იქედან უკვე ერთი ნაბიჯია, ამ რეგიონების მაცხოვრებლებმა სხვადასხვა საბაბით და მოტივით განაცხადონ, რომ მათ გაცილებით მეტი სახელწმიფოებრივი უფლებების აღება სურთ თავის თავზე. ეს ხდება უკრაინაში. საქართველოში კი ამაზე არ ვმსჯელობთ. უფრო სწორედ, ვმსჯელობთ ზოგადად. ვატარებთ კონცერტს _ გვინდა ევროპა. ევროპა გინდა და ტირანია არის ევროპისკენ მიმავალ გზაზე? მონოპოლიზებული გარემო არის ევროპისკენ მიმავალ გზაზე? არჩევნებში არათანაბრობა, მაქსიმალური კონტროლი მედიისა, განსაკუთრებით ტელევიზიების არის ევროპისკენ მიმავალ გზაზე? აი, ეს არის უბედურება: ვითომ ევროპისკენ მიმვალ გზაზე მხოლოდ სიმღერა და გარეგნული ფორმა, ჩაცმულობა არის მთავარი გარანტი.
_ გამოდის, საქართველოს ხელისუფლების ნაბიჯებშია პრობლემა. სწორედ ქართული მხარის ნაბიჯებიდან გამომდინარე აცხადებს ჟირინოვსკი, საქართველო იხვეწება რუსეთთან გაერთიანებაში შესვლასო…
_ რა თქმა უნდა. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, მაშინ, როცა მთელი მსოფლიო ფიქრობს რუსეთისთვის მკაცრი სანქციების შემოღების შესახებ; მთელი მსოფლიო ფქირობს, როგორ შეაჩეროს რუსეთის აგრესია უკრაინის, საქართველოსა და მოლდოვას მიმართულებით, მარტო ჩვენ ვართ, ვინც მიდის სასაუბროდ რუსეთთან იმასთან დაკავშირებით, ყურძენი და ღვინო რუსეთში გავიტანოთ თუ არა. აბაშიძე-კარასინის შეხვედრა მაქვს მხედველობაში. როდესაც ამას სჩადიხარ და იქვე წინაპირობად არ სვამ ყველა იმ პოლიტიკურ საკითხს, რომელიც არის დღეს ჩვენი ქვეყნის წინაშე, ბუნებრივია, ერთის მხრივ, ჟირინოვსკის აძლევს ამ სიტყვების თქმის საშუალებას და მეორეს მხრივ – დასავლეთიც ეჭვის თვალით შემოგვხედავს. როდესაც ვსაუბრობთ და აქ მითს ავრცელებენ, მთელი მსოფლიო ელეპარაკება რუსეთს, რას ელაპარაკება, ესაა მთავრი, თორემ ჩვენ არ ვართ წინააღმდეგი რუსეთთან საუბრის. ჩვენ ყველას უნდა ვესაუბროთ, მაგრამ რაზე ვსაუბრობთ, ესაა მთავარი. და მეორე მომენტი: როდის ვესაუბროთ, ესაა მთავარი. როდესაც ჩვენი მთავარი პარტნიორები მხოლოდდამხოლოდ სანქციების ენაზე საუბრობენ, იმ დროს შენ რომ ავიარეისებზე ელაპარაკები, ეს პარტნიორის გაყიდვაა, მეტი არაფერი. იმ დროს, როდესაც ასეთი დაძაბული სიტუაციაა, ამ თემებზე საუბარი, უბრალოდ, არ არის მთლად მორალური საქციელი, რომ შენ რუსეთთან ეკონომიკურ საკითხებზე საუბრობ, მაშინ როდესაც უკრაინაში ხალხი იხოცება. არც პოლიტიკურად არ არის მიზანშეწონილი იმიტომ, რომ დღეს ჩვენ ისეთი პერიოდი დაგვიდგა, რომ ცოტათი მაინც თუ ორგანიზებული ვიქნებით და ცოტა თუ სწორად წარვმართავთ პროცესს, გაცილებით მეტ სარგებელს მივიღებთ ევროპისგან, ვიდრე აბაშიძე-კარასინის ამ მოლაპარაკებით. მთავარია, დღეს იმ ხალხს ველაპარაკოთ და დავაჯეროთ მათ მიმართ კეთილგანწყობაში, რომ ევროპისაგან და დასავლეთიდან უფრო მეტი სარგებელი შეიძლება მივიღოთ პრაგმატული კუთხითაც, აღარაფერს ვამბობ, პოლიტიკურ სარგებელზე. აი, სწორედ აქ დგება საუბრი, რომ როდესაც ამას ვაკეთებთ, ბუნებრივია, სხვა შემოგვხედავს და შესაბამის დასკვნას გააკეთებს. გასაკვირი აქ არაფერია. შემდგომ სწორედ ასეთი ქმედებებიდან გამომდინარეა, რომ ჟირინოვსკი თუ სხვები დაგვცინიან, თქვენ გვთხოვდით შეერთებას, მუხლებზე დაჩოქილი გვევედრებოდით.
_ ხელისუფლებას საგარეო პოლიტიკის კუთხიოთ სერიოზოული ჩავარდნა აქვს?
_ ხელისუფლება, საერთოდ, გაურკვეველ ვითარებაში ამყოფებს საზოგადოებას. ჩვენ უბრალოდ არ ვიცით მისი შიდა პოლიტიკური პრიორიტეტები. არ მესმის, რას ნიშნავს მორატორიუმი არჩვენების დროს. ე.ი. კაცი რომ მოკლას ვიღაცამ, არ უნდა დაიჭირონ?! ეს რა პოლიტიკური განცხადებაა, ორი თვით არჩვენების გამო ცხოვრება ჩერდება?! ხშირად ამბობენ თვითონ, საქართველოში სულ არჩვენებია. რა ზღაპრებს გვიყვებიან. პოლიტიკური ტემპერატურა აწიეს არჩვენებამდე, ახლა ორი სუბიექტის “ბრძოლას” ვუყუროთ ჩვენ ამ საარჩევნო პროცესში და გარკვეუწილად მისცეს საშუალება `ოცნების~ წარმომადგენლებმა ნაცმოძრაობას საარჩევნო კამპანიის პროცესი საკუთარი მიზნებისათვის გამოიყენონ. ე.ი. დამნაშავე უგულავას აძლევ იმის საშუალებას, რომ მან მთელი თავისი ენერგია და შესაძლებლობა გამოიყენოს იმისათვის, რომ არჩვენებზე ნაცმოძრაობამ რაღაც შედეგი აჩვენოს. არჩვენების მერე კი, თურმე უგულავასთვისაც შეიძლება პასუხის მოთხოვნა. რა მნიშვნელოვბა აქვს, უკვე პოლიტიკური ბალანსი დამყარებული იქნება. ისე, როგორც ეს მოხდა პარლამენტში. დღეს გამოდიან და იძახიან, რა ვქნათ ნაცმოძრაობას პარლამენტში დეპუტატები ჰყავსო.
_ როგორც ჩანს, ხელისუფლება ერიდება, პოლიტიკურ ანგარიშსწორებად არ ჩაეთვალოს ყოფილი ხელისუფლების წარმომადგენელთა მიმართ სისხლის სამართალწარმოების წარმართვა.
_ “სამართლიანობის აღდგენა” აბსურდამდე დავიდა. პოლიტიკური ანგარიშწორება სწორედ ეს არის, რასაც ახლა ისინი აკეტებენ. დადე არგუმენტი, სასამართლო ჩაატარე და დაამთავრე. არ უნდა ეს კეკლუცობა. თუ უგულავა დამნაშავეა, დაიჭირე, ოღონდ დოკუმენტი დადე. ვანო მერაბიშვილს კი ცოტა უფრო სერიოზული არგუმენტი უნდა მოუძებნო, რომელიც მას მრავალი აქვს ჩადენილი დანაშაული იმისათვის, რომ გასამართლდეს. ადეიშვილზე ძებნა საერთოდ არ არის გამოცხადებული. რომელ დევნაზე მელაპარაკებით?! ეს არის დევნის იმიტაცია, რათა ნაცმოძრაობა იყოს წარმოჩინებული, როგორც მეორე პოლიტიკური ძალა, ეს ერთი მხრივ და მეორე მხრივ, პრაქტიკულად მიმდინარეობს გარკვეული ქმედებები, რათა დასავლეთმა თვითონ თქვას უარი საქართველოსთან ურთიერთობაზე. როგორც 2007 წლის დარბევამ და გამოყენებულმა მხუთავმა აირმა არ მისცა საშუალება ევროპულ ქვეყნებს, საბაბად იქნა გამოყენებული, რომ საქართველოსთვის მაპი არ მიეცათ, დღევანდელი ხელისუფლების ქმედებები ნაცმოძრაობნის წინააღმდეგ სწორედ ამ მიმართულებით არის გადადგმული. ელემენტარულად, ბოლოსდაბოლოს, რა გახდა, ჩვენ მოვუგვარებ ამ საკითხს, თუ ასე სჭირდებათ _ ევროპის სახალხო პარტიასთან და ევროპის სტუქტურებთან ურთიერთობას. ჩვენ უბრალოდ დამოუკუდებლად ამის ტექნიკური საშულებები არა გვაქვს. “ოცნების” წარმომადგენლები დაინტერესებული არიან, რომ საქართველოს მხრიდან არასწორი ინფორმაციები წავიდეს დასავლეთის მიმართულებით. ეს, ბუნებრივია, აწყობს `ოცნებას~ და აწყობს ნაცმოძრაობას. ეს ორი ძალა ათამაშებს ერთმანეთს და აბითურებს, შეიძლება ითქვას, ქართველ ხალხს.
_ ანუ ამ მხრივ ძველსა და ახალ ხელისუფლებას შორის შეთანხმებული ქმედება იკვეთება?
_ შეთანხმებული ქმედებებია, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ კონკრეტული ადამიანი ერთი ჯგუფიდან მეორეს, დღეს აქ ხვდება. მაგრამ ის, რომ ამათი მართვა ერთი ცენტრიდან ხდება, ფაქტი სახეზეა. სხვანაირად შეუძლებელია მოხდეს ასეთი ორივესთვის მისაღები პოლიტიკური სპექტაკლის დადგმა. 2 წელია ხელისუფლებაშია `ოცნება~ და ჩვენ უკვე შეგვიძლია დადასტურებულად ვისაუბროთ იმ ტაქტიკაზე, რასთან გვაქვს საქმე; რომ კოაბიტაცია ქართველ ხალხთან ვერ შედგა და არ შედგა; არ შედგა სამართლიანობის დამკვიდრება; არ შედგა სააკაშვილის მიერ დევნილი პოლიტიკურ ძალებთან თანამშრომლობა და ა.შ. სამაგიეროდ, გრძელდება ახალი კონფიგურაციით ნაცმოძრაობა-`ოცნების~ ეს პოლიტიკური თანაცხოვრება. ხანდახანხდება ექსცესები და ეს ისეა დაპიარებული, თითქოს მართლა დაპირისპირებაა მათ შორის.
_ ხელისუფლებამ საკმაოდ სისუსტე აჩვენა ამ ორი წლის მანძილზე?
_ სისუსტის გამოსწორება ამ ორი წლის განმავლობაში ნამდვილად შეიძლებოდა. უფრო მეტად მათი გარიგებისკენ გვიბიძგებს არგუმენტები. იმიტომ, რომ თუნდაც მას სურვილი ჰქონოდა ნაცმოძრაობის ჩანაცვლება, ამის განხორციელება `ოცნებას~ თავისუფლად შეეძლოთ. ყოველ შემთხვევაში ჯანსაღი კონკურენტული გარემო რომ დაენერგა და ყველა ორგანიზაცისთვის მიეცა შესაძლებლობა პოლიტიკურ პროცესებში მონაწილეობის მიღებისა, ნაცმოძრაობა, როგორც პოლიტიკური ორგანიზაცია უკვე დამთავრებული იქნებოდა. მაგრამ ხელისუფლებამ ჩაკეტა სივრცე და ამ სივრცეში მხოლოდდამხოლოდ არის `ოცნება~ და ნაცმოძრაობა, დანარჩენი პარტიები კი _ გარნირად. ყველა პოლიტიკურ თოქ-შოუში ძირითადი ოპონენტები არის ნაცმოძრაობა და `ოცნება~, დანარჩენები ანუ წვრილფეხობა _ გარნირი, რომლმაც უნდა შეაფასოს ან ერთის, ან მეორის ქმედება. არა მგონია, ეს ქართული საზოგადოებისთვის შეუმჩნეველი გახდეს. სარეზერვოდ შეიძლება იყოს ბურჯანაძე, რა იცი, რა ხდებაო. საზოგადოებამ უნდა გააცნობიეროს თავისი პასუხისმგებლობა ამ ყოველივეში. ეს ხომ საზოგადოების პასიური ცხოვრების გამო ხდება.
_ შს მინისტრის განცხადება მოსალოდნელი არეულობის თაობაზე და ნაციონალების მხრიდან ეროვნული მოძრაობის დაწყების თაობაზე გაკეთებული განცხადება დროში თითქმის დაემთხვა. შეიძლება ნაციონალებმა ეროვნულ მოძრაობაზე ისაუბრონ და შესწევთ კი მათ უნარი სერიოზულად დაძაბონ ამ ხელისუფლების პირობებში ვითარება?
_ ნაციონალები და ეროვნულობა ერთმანეთისგან ძალიან შორსაა. ეროვნული მოძრაობა მათთვის მხოლოდ სიტყვებია. მათ ამ სისტყვების არსიც კი არ ესმით. აქედან გამომდინარე მათ ეროვნული მოძრაობის წამოწყების საშუალება არ გააჩნიათ. ექსცესები შეიძლება მოხდეს. დრამატული სპექტაკლები აუცილებლად განვითარდება. აუცილებლად მოხდება ხალხის გაბითურებისთვის დრამატული სპექტაკლები, ვითომ დაპირისპირებები. მაგალითად, ჩვენ გვახსოვს კარალეთში როგორ დაუშინეს კალაძეს ქვები. მაგრამ კალაძე და იგივე ნაციონალები მის სამინისტროში ძალიან კარგად თანამშრომლობენ. ასე რომ, ეს გარკვეული სპექტაკლებია. შინაარსობრივად კი, რაც უნდოდა სააკაშვილს, იგივე ხდება: ხუდონი შენდება, დავით გარეჯაზე ხმას არავინ იღებს, ბათუმში მეჩეთის მშენებლობაზე ისევ საუბრობენ. ანაკლიის თემაზე ისევ საუბრობენ. აბა, მეტი სააკაშვილს სხვა რა საკითხებზე ჰქონდა საუბარი. მარტო ცოცხების თემაა გადამწყვეტი?! ეს ადამიანები ამ პროექტებს ახორციელებენ. იგივე კალაძე ახორციელებს ენერგეტიკაში იმავე პროექტებს. იგივე ხალხია, იგივე მოწილეები, შეიძლება ვიღაცა ჩატეხეს წილიდან. ეს არის სიმპტომატური. ერთი თემაა გადასანაწილებელი _ თბილისის შემოვლითი რკინიგზის მშენებლობა. იქაც ალბათ წილები გადანაწილდება. ვირაცეებს ამოაგდებენ ნაცებიდან, თვითონ ჩაჯდებიან და ის პროექტიც იქნება რეალიზებული. აი, სახე ჩვენი დღევანდელი ხელისუფლებისა და წინა ხელისუფლრების ერთმანეთთან დამოკიდებულებისა. ერთმანეთთან არსობრივი ბრძოლა არ მიდის. ნაცმოძრაობას სჭირდება დაჩაგრულის იმიჯი, რადგან ხალხის მხარდაჭერის მოპოვება უნდა. ეს კი საქართველოში დაჩაგრულობით ხდება. ნაციონალებს ფული აქვთ და ახლა რეაბილიტაციაზე მუშაობენ.