საქართველოს სახელმწიფოსა და ქართულ საზოგადოებას 2008 წლის აგვისტოს ომის პოლიტიკური და სამართლებრივი შეფასება არ გაუკეთებია (სააკაშვილის გამოძიების ფარსს თუ არ ჩავთვლით), რაც მრავალი საკითხის არასწორი ინტერპრეტაციის საშუალებას აძლევს დაინტერესებულ ჯგუფებს. ყველა იტოვებს შესაძლებლობას, საკუთარი გემოვნების მიხედვით დასვას აქცენტები, ჰქონდეს პრეტენზიები თუ იმართლოს თავი. სააკაშვილის რეჟიმის მიმართ ძირითად პრეტენზიად აცხადებენ მხოლოდ იმას, რომ მან გასროლის ბრძანება [...]
ყოველი მონოპოლიზებული სისტემის ზეობასა და კეთილდღეობას, თავისთავად, საფრთხის ქვეშ აყენებს თავისუფალი და დამოუკიდებელი პიროვნებებისა და ინსტიტუტების არსებობა და, საერთოდ, ხელისუფლებისგან არშექმნილი და მის მიერ ვერკონტროლირებული ნებისმიერი, თუნდაც სპონტანური გაერთიანება. დღეს, ეროვნულ-პოლიტიკური ძალებისა და თვითმართვადი, დამოუკიდებელი, თავისუფალი სამოქალქო საზოგადოებისა და ორგანიზაციების სისუსტის პირობებში, ერთიანი ეროვნული ცნობიერებისა და ეროვნულ-სახელმწიფოებრივი ინტერესების ერთადერთი რეალური დამცველი, რომლის მაღალი ავტორიტეტის გამო [...]
მამუკა გიორგაძე: ‘ახალი თაობა” 07.01.2014 შორენა კოწოწაშვილი ინტერვიუ `სახალხო პარტიის~ ლიდერ მამუკა გიორგაძესთან _ ბატონო მამუკა, არაერთი მნიშვნელოვანი პოლიტიკური მოვლენის შეფასებისას ისმის კითხვა: უნდა ერეოდეს თუ არა ეკლესია პოლიტიკაში. ამის წინააღმდეგ უფრო მეტად არასამთავრობო სექტორის წარმომადგენლები გამოდიან. თქვენი აზრით, არის დღეს საქართველოში ის პოლიტიკური რეალობა, რომელიც ეკლესიას უბიძგებს მნიშვნელოვანი როლი ითამაშოს ქვეყნის პოლიტიკურ ცხოვრებაში?
ვაქციოთ გარედან მართული ქართული პოლიტიკა შიგა დუღილის პროდუქტად I გაურკვეველ აწმყოში ვცხოვრობთ და არარსებული ბედნიერ მომავალს ველით ქართველ ერს თავგანწირული ბრძოლის შედეგად მოპოვებული დამოუკიდებლო- ბა გაიგივებული ჰქონდა ეროვნულ–სახელმწიფოებრივ აღორძინებასთან, დემოკ- რატიასთან, ადამიანის უფლებების, კერძო საკუთრების დაცვასთან, და ა. შ., მაგრამ დამოუკიდებელი ქვეყანა ჯერ კიდევ არ ნიშნავს დემოკრატიულს, მით უფრო _ თავისუფალს (1991-2008 წლების დამოუკიდებელი საქართველოს [...]
შალვა კალანდაძე ივერია #22 1979 პარიზი
საბჭოთა კავშირში ძალით შეყვანილ ერებსა და კომუნისტური პარტიის ხელმძღვანელობას შორის, გარდაუვალი უფსკრული დღითი-დღე იზრდება. ნაციონალური წინააღმდეგობის ზრდის, კომუნისტური ზღუდეები უკვე მოშლილია და ყველა კარგად ხედავს, რომ კომუნიზმისათვის არაა საჭირო რუსიფიკაცია და ასიმილაცია, არამედ, ის საჭიროა ახალი იმპერიის სიდიადისათვის. ვრცლად »
- დღეს არავისთვის სადაო არ არის ის ამბავი, რომ ნაციონალური საკითხების მოუწესრიგებლობა ჩვენი ეპოქის ერთი დიდი სატკივარია. ამ პრობლემამ თანამედროვე ცხოვრებაში ფრიად მნიშვნელოვანი ადგილი დაიკავა. მით უმეტეს მას უდიდესი მნიშვნელობა აქვს ჩვენთვის ქართველებისათვის. ამიტომ სრულიად ბუნებრივია, რომ მრავალ საკითხთა შორის ის ყველაზე მეტად გვაინტერესებდეს, როგორც პრაქტიკულად ისე თეორიულად. მაგრამ ნაციონალური პრობლემით არა მარტო დაჩაგრულ ერთა წარმომადგენლებია დაინტერესებული, არამედ უცხოეთის ინსტიტუტები, პუბლიცისტები და ცნობილი ჟურნალისტები. ვრცლად »
დ. ვაჩნაძე. სამშობლო #17-18 10 1935 პარიზი
`უძველესი დროიდგან მოყოლებული საქართველოს იმიერ კავკასიაში მცხოვრებ ერებთან ჰქონდა დამოკიდებულება და ხშირად კავშირიც, არა ერთხელ იბერიის მეფეს თავის მოწინააღმდეგეებთან საბრძოლველად ისინი გამოუყვანია და მათთვის მიუსევია. ასე მოიქცა, მაგალითად, ფარსმანი (395-404 წ. ქრ. შ. შ.), რომელსაც ე.წ. `თეთრი ჰუნნები~ (ამ სახელით იმ დროს იყვნენ ცნობილნი ჩრდილო კავ-ლნი) გამოუყვანია და ბიზანტიელებისათვის მიუსევია. ამავე ჰუნნების მეშველ ტომის დახმარებაზე ვახტანგ გურგასალსაც (446-449 წ.) დაუმყარებია იმედი, როდესაც სომხებთან ერთად სპარსეთის წინააღმდეგ ბრძოლა დაუწყვია. სპარსელებმა ხანგრძლივი გამოცდილებით იცოდნენ, რომ ქართველებს მთიელებითა ჰქონდათ ზურგი მაგარი; გამოიყვანდნენ პირიქითელ ხაზარებსა და ჰუნნებს და მიუსევდნენ სპარსეთს~. (ივ. ჯავახიშვილი: `ქართველ ერის ისტორია~ წ. I. გვ. 217-251, 1928 წ.). ვრცლად »
გარკვეული პერიოდულობით, ავადსახსენებელი „არემჯი გოლდის“ ირგვლივ, ქართულ ოქროს დახარბებულ ინტერესთა ჯგუფების „ციებ-ცხელების“ კამპანია იფეთქებს ხოლმე და დღესაც ამ პროცესის მოწმე ხდება ქართული საზოგადოება.
„ციებ-ცხელების“ პერიოდულობა დროში და სივრცეში ყოველთვის ემთხვევა საქართველოს ხელისუფლებაში გავლენის სხვადასხვა ჯგუფების გაძლიერებას და ახალი სამთავრობო ვერტიკალის შექმნის პროცესებს. მაშინაც, როდესაც მოქალაქეთა კავშირი ჩაანაცვლა ნაციონალურმა მოძრაობამ და მას შემდეგაც, რაც ქართული ოცნება მოვიდა ხელისუფლებაში. თუმცა დღეს მიმდინარე პროცესები გვაძლევს საშუალებას ვივარაუდოთ, რომ „ციებ-ცხელების“ ახალი ეტაპი უკვე ქართული ოცნების შიგნით მიმდინარე გარჩევებს უკავშირდება და ახალი სამთავრობო გუნდის ფორმირების თანმდევი პროცესია. ვრცლად »
დაპყრობილ სახელმწიფოს საფუძვლებდანგრეული ერის თავისუფლებისა და აღდგენა_აღორძინების იდეურ მეთაურ ილიას სისხლი, წიწამურის ველზე დაიღვარა, მტრის მიერ მოსყიდული ხელით. ილიას მიერ მოცემულ დედა იდეებსა და აზრების ირგვლივ, მისსივე და მის თანამგრძნობ მესამოციანელთა წლების ეროვნულ მოღვაწეთა მიერ, შექმნილ ნაციონალ-პოლიტიკურ ასპარეზზედ შემოიკრიბა, დაარსდა ეროვნულ-დემოკრატიული მიმართულება, რომელიც საბოლოოდ 1917 წლის თიბათვეში, ორგანიზაციულად მოწყობილი პოლიტიკური პარტიის სახით, მოევლინა ქართულ საზოგადოებას. იდეური თუ პრაქტიკული პოლიტიკის საკითხებისადმი მეთაურთა სხვა და სხვა შეხედულებანი, მიზეზი გახდა პარტიაში ფრაქციების შექმნისა. 1921 წლის დასაწყისში საქართველოს დედაქალაქ თბილისში ყრილობაზედ შეიკრიბა პარტიის წევრთა 365 წარმომადგენელი, მოსულნი საქართველოს ყოველი კუთხიდან. ამ ისტორიულ ყრილობაზე მოხდა საქ. ერ. დემოკრატიულ პარტიასთან მტკიცე საფუძველზედ, იდეურად მასთან მონათესავე ჯგუფების გაერთიანება. არჩეულ იქნა მთავარი კომიტეტი, დადასტურებული პარტიის პროგრამა და პოლიტიკური მოქმედების გეზი. ვრცლად »
მეოცე საუკუნე საქართველოს ისტორიაში სამნიშვნელო უღელტეხილით დაიწყო: – ისახება ქართული რენესანსი. ამ მოვლენის ”მტკიცება” ჯერჯერობით მეტად საძნელოა: ეხლახან მისი „შეგრძნობა” თუ შეიძლება მხოლოდ. გარნა, ისიც უნდა გვახსოვდეს ამავე დროს, რომ ასეთი მოვლენის ღრმა გრძნობა ხანდახან უფრო გულისხმიერია, ვიდრე მისი მშრალი მტკიცება.
მისტიური სიმბოლო ქართული რენესანსის ჩასახვის წიწამურის ველია: ქართველმა მოჰკლა საქართველოს მძლავრი მხედარი, – ხოლო, სისხლით შესვრილ ხელს რო დახედა, მკვლელმა საქართველოს სახე დაინახა. ილია ჭავჭავაძე მსხვერპლია, შეუცნობლად შეწირული საქართველოს საყოფელი სახის ხილვისათვის. ვრცლად »
(წარმოთქმული მიტინგზე, რომელიც გაიმართა ქართული კლუბის დარბაზში)
გაზ. `საქართველო~ სამშაბათი 1918 წ. თებერვლის 6 #29
მოქალაქენო! ძნელია დღეს ლაპარაკი. ირგვლივ ანარქიაა, ძარცვა-გლეჯა, მხეცური მკვლელობა, და სხვა და სხვა არევ-დარევა. მიუხედავად ამისა არის ერთი ძირიათადი იდეა, რომლის ირგვლივ ტრიალებს და უნდა იტრიალოს ყოველ მოძრაობამ. ეს გახლავთ იდეა ერთა განთავისუფლებისა. ვრცლად »
ვულოცავთ საქართველოს მისი უწმინდესობის აღსაყდრების 40 წლისთავს
ერის ლიდერი
უფალს მადლობას უნდა სწირავდეს, სიამაყით ივსებოდეს და ბედნიერად მიაჩნდეს იმ ერს თავი, რომელსაც უფალმა, ძნელბედობის ჟამს, ბრძენი, დამთმენი და კაცთმოყვარე პატრიარქი მომადლა. ეკლესიის წინამძღოლი, რომლის სიბრძნემ და წინდახედულობამ, ურთულეს პერიოდში, ბეწვის ხიდზე გამოატარა საქართველოს ეკლესია და განკუთვნილ სიმაღლეზე აიყვანა მისი ავტორიტეტი, არათუ მხოლოდ მართლმადიდებელ მრევლში, არამედ სხვა სარწმუნოების ჩვენს მოქალაქეებშიც და ანგარიშგასაწევ ძალად აქცია იგი საერთაშორისო სარბიელზე. ვრცლად »
ყველასთვის მოულოდნელად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქმა მოსაყდრე დაასახელა, თუმცა ამ სიახლემ კვლავ დიდი აჟიოტაჟი გამოიწვია და, ჩვეულებისამებრ, ქართული ეკლესიის მაძაგებლები კვლავ ძაგების ხასიათზე მოიყვანა, მოკრიტიკეები კი კრიტიკის გუნებაზე დააყენა; მათ არც მანამდე სატელევიზიო აქტიურობაში შემჩნეული სასულიერო პირები ჩამორჩნენ. ერთი ისაა, რომ დროებით მიწყნარდა მედიური აჟიოტაჟი კოდური სახელწოდებით: „ბრძოლა პატრიარქის ტახტისთვის“. პატრიარქის ამ გადაწყვეტილების ქვეტექსტებსა და კონტექსტზე მამუკა გიორგაძეს გავესაუბრეთ.
– თქვენ თუ ელოდით პატრიარქისგან მსგავს გადაწყვეტილებას? მართლაც ხომ არ მიუთითებს ეს პრობლემების არსებობაზე საპატრიარქოში თუ ჩვეული მოვლენაა? ვრცლად »
„ზომიერი ისლამის“ ცნება დასავლეთს ეკუთვნის. ამ ტერმინის გამოყენების მიზანი ისლამის შესუსტებაა. სინამდვილეში, არ არსებობს ზომიერი და არაზომიერი ისლამი. ისლამი მხოლოდ ერთია“, -აცხადებს თურქეთის პრეზიდენტი რეჯეფ თაიფ ერდოღანიდა ევროკავშირში მუსლიმანი ქალების „დისკრიმინაციას“ აკრიტიკებს.
ერდოღანის თქმით, ევროკავშირში კრძალავენ თავსაბურავის ტარებას, რითაც ხელს უშლიან მუსლიმანი ქალების საზოგადოებრივ ცხოვრებაში ჩართულობას. ამდენად, მუსლიმანი ქალების სახლში დატუსაღების მცდელობა ვირუსივით ვრცელდება. ვრცლად »
March 9th, 2018 
shalva chkhaidze 